PSV-Ajax: El Hamdaoui is lui

Het al maanden toegezegde Vip-arrangement om PSV-Ajax live in Eindhoven te komen bekijken (samen met mijn talentvolle jeugdige collega Teun, een PSV-supporter pur sang), heeft me nooit bereikt.
Dientengevolge was ik veroordeeld tot mijn televisie. Maar “ieder nadeel heb zijn voordeel”. Ik kon op mijn andere tv ook naar AZ-Twente loeren en zag daar de hopeloos slechte arbiter Ruud Bossen acteren. Nooit meer fluiten, beste man, is mijn welgemeende advies.
Een weekeinde als het voorbije biedt in theorie de krenten uit de vaak matige competitiepap en ik ging er voor zitten. Vaak verheug je je al dagen op een wedstrijd en PSV-Ajax werd -op een doorweekte grasmat- een boeiend gevecht. Tegen een voor zijn doen heel aanvallend PSV was Ajax optisch de onderliggende partij. Toch kwamen de Amsterdammers in de eerste helft niet echt in de problemen en als dat wèl het geval was, stond daar Maarten Stekelenburg. Ik denk dat Sir Alex Fergusson er goed aan zou doen de opvolger van geweldenaar Edwin van der Sar uit Amsterdam te halen. Hij redde Ajax zeker drie keer op ongekende wijze. Maar goed, daar staat hij voor.
Het brak Ajax op dat de ploeg geen centrale spits heeft die even een bal bij zich kan houden zodat het middenveld de gelegenheid krijgt om aan te sluiten. Verder is El Hamdaoui gewoonweg een te luie speler. Iemand die -als hij de bal in zijn voeten krijgt- in staat is een actie te ondernemen, maar twee keer meeverdedigen in één helft staat niet in zijn contract.
Zijn medespelers kunnen zijn bloed wel drinken. Binnen de groep ligt hij zeer slecht en mijn bronnen zijn stellig.
Ook in deze match drukte de scheidsrechter van dienst zijn negatieve stempel op de wedstrijd. Weer gebruikte de kwal Toivonen zijn elleboog en raakte hij Siem de Jong. Rood was de enige straf geweest, maar net als een hele waslijst van andere arbitrale sjoemelaars deed ook Bramhaar of hij niks gezien had. Kom op KNVB, aanklager kom in actie! Zes wedstrijden schorsing voor deze permanente valsspeler!
Ondertussen was het best spannend. De fysieke krachtpatsers van PSV tegen de kleine spelers van Ajax. Dat voetballers klein zijn hoeft geen enkel belemmering te vormen. Met een middenveld met Tigana, Giresse, Platini -van wie de langste nog geen 1.70 m. was- werd Frankrijk ooit gewoon Europees kampioen.
Per saldo: PSV zou beslist op punten gewonnen hebben als de regels uit het boksen waren toegepast. Zover is de corrupte FIFA nog niet en dus werden de punten gedeeld..
Is Ajax zoveel beter dan onder de in Amsterdam verguisde Martin Jol en zijn hofhouding? Ik moge het betwijfelen. Talent voldoende maar zeker geen kampioensploeg in balans. Op de bank zit nu een technische staf die onderling geen ruzie heeft. Dat is winst, maar is het genoeg? Morgen (maandag) komt de ledenraad van Ajax bijeen. Als daar de guillotine wordt voorgereden, meld ik u dat dinsdag.
En Twente verloor dus in Alkaar. De titelrace blijft ongekend spannend. Mooi zo!

Peter van de Rijt
Sportcommentator Soeverein

Ajax onderuit en Feyenoord tekent eigen doodvonnis

Zelden is een uitspraak van de KNVB-arbitragecommissie zo vernietigend geweest als in de zaak tussen Ajax en de dus volstrekt onterecht ontslagen Hans van der Zee (foto). Ik ben in de gelegenheid geweest kennis te nemen van het vonnis en dit is een nederlaag met dubbele cijfers voor de Ajax-directie en natuurlijk algemeen directeur Rik van den Boog in het bijzonder. Ongenadig wordt diens wanbeleid blootgelegd, ongenadig blijkt dat hij allerlei onwaarheden heeft verkondigd.
Formeel moet Hans van der Zee vandaag weer gewoon de Ajax-poort binnen kunnen rijden en zijn functie weer oppakken. Natuurlijk is de relatie zo verstoord dat dit een ‘mission impossible’ zal blijken. Dan rest Ajax slechts één ding: de portemonnee trekken en Hans een meer dan riante afkoopsom betalen.
Gaat dit ten koste van de bonus van Rik van den Boog? Ik denk van niet. Ofschoon Ajax
weer een serieuze en geheel onnodige financiële tegenvaller moet melden en -erger nog- op onacceptabele wijze een mens heeft beschadigd.
Ik sta niet bekend als een van de beste vrienden van Rik van den Boog. Zouden die er trouwens zijn? Toch wil ik hem een advies geven nu hij zo volledig is afgeserveerd door de arbitragerechters. Ik geef hem in overweging: ga maandag naar de ledenraad, ga voor het eerst niet trachten ook aan dit vonnis een positieve draai te geven. Geef volmondig toe dat je op alle terreinen in deze zaak geblunderd hebt, erken zonder terughoudendheid al je missers en biedt gewoon je excuses aan. En na deze exercitie in nederigheid, wacht je af hoe de ledenraad reageert.
Ook moet tegenover je drie superieuren van de Raad van Bestuur dezelfde gang naar Canossa maken en hun oordeel afwachten.
Kies je voor het recht praten van je fouten, dan is maandag je laatste Ajax-dag. Doe je dat niet, dan denk ik dat je afgang in de categorie ‘eens maar nooit meer’ zal worden afgeboekt.
Je dankmail voor dit advies zie ik graag tegemoet. Jij mag me zelfs even bellen!
Ik maak van de gelegenheid gebruik om Feyenoord te condoleren met het aantrekken van Martin van Geel. Hoe is dit mogelijk, hoe kan dit bestaan? Deze man die zonder ook maar één vriend door de voetbalwereld sluipt, heeft een spoor van vernieling achtergelaten in Alkmaar en Amsterdam waar hij volledig is uitgekotst.
De vader van Michael van Praag, Jaap van Praag, zei ooit: “soms verdraai ik de waarheid in het belang van de club”. Dit idee heeft Martin van Geel zich geheel eigen gemaakt. Maar niet in het belang van een club maar met het oog op zijn bankrekening.
Twee oud-topspelers zeiden mij na weer een scouting-vergadering bij Ajax: “Die Van Geel liegt structureel en hij komt er mee weg”.
De problematische financiële situatie van Ajax is zijn schuld. Bij AZ verkondigde hij er levenslang te blijven. Om drie maanden later weg te sluipen naar de ArenA waar een zak -nee een baal- met euro’s klaar lag. Bij Ajax werd hij eruit geschopt en geen die er een traan om liet. Met Peter Bosz is hij de naarste man binnen de wereld van het betaalde voetbal. Niettemin hoppen die twee van baan naar baan. Nu dient Van Geel in Kerkrade zijn contract niet uit en kan geldschieter Nol Hendriks -die hem haatte- weer gewoon bij Roda JC rondlopen.
Feyenoord, Feyenoord, wat doe je jezelf aan? Dit verdien je niet. Je tekent je doodvonnis door deze notoire egotripper in te huren. ‘Geen woorden maar daden’, wordt nu ‘Geen woorden maar zakken vullen’. Triest.

Peter van de Rijt
Sportcommentator Soeverein

Stiekeme belastingverhoging

Kreeg een tip: per 1 maart gaat de assurantiebelasting van 7,5 procent naar 9,7 procent.
Hoezo?
Assurantiebelasting is net zo’n onzin als de overdrachtsbelasting die betaald moet worden bij de verkoop van een bestaand huis.
De overheid casht bij elke assurantiepolis. In ruil voor geen enkele tegenprestatie, zoals dat ook geldt bij die overdrachtsbelasting.
De inflatie komt eraan, de koopkracht gaat naar de knoppen. En dus toch maar weer die idiote, niet te rechtvaardigen assurantiebelasting opkrikken?
Verzekeraars zijn gelegitimeerde oplichters en fraudeurs. De woekerpolissen. Nog niemand in de gevangenis gezet. Hoezo niet?
Sluit zo min mogelijk verzekeringen af! Als het op uitkeren aan komt als je huis is afgefikt, word je hoe dan ook weggehoond en we gaan nu dus nóg meer verzekeringsbelasting aftikken. Over élke polis.
Kijk op www.wegwijzer.nl hoe deze -alweer- stiekeme belastingverhoging te vermijden is.

Peter Hooft
Redacteur Soeverein

Lakes in Hilversum: op zijn retour?

Lakes in Hilversum heeft een Michelin-ster en in alle gidsen lees je dat het ten tijde van de lunch afgeladen vol zit met de mooiste vrouwen van de Gooise Matras en schatrijke heren die koketteren met hun veel jongere dames en peperdure lease-auto’s.
Het restaurant ligt aan een haventje op een donkere plek. Elke keer denk ik dat ik op een afwerkplek ben beland, maar het is echt de parkeerplaats van Lakes.
Voor alle zekerheid hebben we geboekt. Overbodig, naar blijkt. Behalve wij, zijn er nog twee andere gasten. En alle berichten in de pers ten spijt: geen schoonheid te bekennen. De omzet is deze dinsdagmiddag afhankelijk van vier lelijke mannen, tel uit je winst.
Is dit adres op zijn retour? Die verhalen van horeca-ondernemers dat het gisteren vol zat en dat er morgen geen tafeltje meer te krijgen is, kan ik zo langzamerhand wel dromen.
We kregen heerlijke amuses en ook de gerechten leverden het bewijs dat men op zeer hoog niveau kookt. Die ster is wat de keuken betreft volkomen terecht. Hoewel? De paté van ganzenlever was nog te koud om tot volle smaakwasdom te komen.
En men weet hier dus van rekenen. Honderdzeventig euro (met fooi) voor in totaal drie voorgerechten en een hoofdgerecht? Tja. Aan de wijn kon het torenhoge factuurbedrag niet liggen, één van de disgenoten dronk niet. Ondertussen was na één ronde het witte brood al op en had ik nog slechts de keus uit bruin en bruin. Van aanvullen was geen sprake. Kregen we straf omdat aan de overkant van de tafel ‘maar’ twee voorgerechten en cola werden besteld?
Lakes is –overigens net als veel restaurants- niet klaar met de ‘mise en place’ als een gast zich als afgesproken keurig om twaalf uur meldt. Je mag dan gaan zitten, je krijgt iets te drinken en dan begint het lange wachten op brood en amuses. Toch raar.
Op de terugweg zat ik me af te vragen in hoeverre een Michelin-ster eigenlijk een toevalstreffer is. Waarom dit Lakes wel, en bijvoorbeeld Fris in Haarlem niet?
Ik had zitten eten in een enorme ruimte, vier mensen aan twee tafels. Weinig sfeervol, om het voorzichtig te zeggen. Af en toe dacht ik aan de aula van een rouwcentrum.
Ik denk dat de keuken van Lakes alle complimenten verdient. Maar op andere terreinen is er op dit adres nog een wereld te winnen..
Er zijn van die etablissementen waar je het gevoel hebt alles behalve welkom te zijn. Dat voel je instinctief. Het is misschien onzin, maar de gastvrouw of -heer straalt dat uit. Bij Lakes heb ik dit nu drie keer in drie jaar zo ervaren. Jammer.

Joop Rentmeester
Restaurantcriticus Soeverein

Het gelijk van Brecht

Voor het derde achtereenvolgende weekeinde vanaf de bank (glaasje en sigaren binnen handbereik) naar revolutie zitten kijken. Spannende tv! Uiteraard loerde ik naar Al-Jazeera, met ruime voorsprong de beste zender voor wie wil weten wat er in de wereld aan de hand is. En in de balk staat gewoon dat Manchester United heeft gewonnen als het beeld beheerst wordt door schietpartijen in Benghazi.
Al-Jazeera is beter dan CNN en Sky. De NOS hoort in dit kwaliteitsrijtje niet thuis, RTL Nieuws ook niet. In het weekeinde of des nachts is er volgens de NOS en RTL per definitie geen nieuws. Dat staat in de cao voor tv-journalisten. En dus is dat zo.
Ik keek talloze uren naar Al-Jazeera en moest steeds vaker aan Bertolt Brecht denken.
Aan zijn legendarische zinnetje uit de Dreigroschenoper: “Erst kommt das Fressen, dann die Moral”.
Ik vermoed dat de sterk gestegen voedselprijzen méér te maken hebben met de opstandige onrust in Noord-Afrika en het Midden-Oosten dan met een verlangen naar zoiets als de westerse interpretatie van democratie.
Zoals Brecht het al verwoordde.
In elk geval in Noord-Afrika draait het conflict om arm tegen rijk. Bij massale werkloosheid en bijna onbetaalbaar eten is natuurlijk geen mens in zoiets abstracts als ‘democratie’ geïnteresseerd. Leer mij de mensen kennen.
Het gelijk van Brecht.

Peter Hagtingius
Hoofdredacteur Soeverein

Ja: FC Twente wordt kampioen

Het was een prachtige donderdagavond voor de liefhebber van het Nederlandse voetbal.
De prestatie van FC Twente sprong het meest in het oog. Winnen in een stadion met 500 toeschouwers, bij een temperatuur van 15 graden onder nul, van de kampioen van Rusland die al 5 jaar ‘thuis’ niet verloren had. Het is me nogal een prestatie.
En weer een bewijs dat men in Enschede de boel op orde heeft. Interne rust en een topsportklimaat. Met een visie op de korte én lange termijn. Kom daar eens om bij andere clubs.
Zeker na deze overwinning blijft mijn prognose die ik hier voor de aftrap van het seizoen noteerde: FC Twente zal wederom de titel grijpen.
Overigens: Ajax presteerde ook uitstekend. Na een matige start tegen Anderlecht telde uiteindelijk het eindresultaat: 0-3. Dat is nogal wat. Ajax haalt nu gegarandeerd de volgende ronde en winnen is -zoals iedereen weet- het beste medicijn als een club aan onrust ten onder dreigt te gaan.
PSV speelde gelijk tegen het -bijna- tweede elftal van Lille. Een matige resultaat, maar uit gelijkspelen en twee treffers meenemen, is op papier zo gek nog niet. Moet voldoende zijn om straks in de eigen huis de volgende ronde af te dwingen.
En dan zitten er 3 Nederlandse clubs bij de laatste 16. Er zijn niet zoveel landen die dat ook kunnen zeggen.
Het probleem met PSV is dat er saai gespeeld wordt. Ik weet het, er zijn spelers verkocht en er zijn geblesseerden. Maar dat rechtvaardigt niet wat we nu te zien krijgen. Ik denk dat PSV tekort schiet voor de titel. Het zal tussen FC Twente en Ajax gaan, in die volgorde.
Ondertussen volg ik de dagelijkse soap ‘Rick van den Boog liegt’, veel betere tv dan ‘Boer zoekt vrouw’ of ‘Op zoek naar Zorro’. Fascinerend te zien hoe fenomeen Rick met een stalen gezicht zonder enige terughoudendheid keihard liegt, mensen diskwalificeert en zich als de redder van Ajax afficheert. Ik kijk al uit naar de volgende uitzending. De kans is nul dat de serie afgesloten wordt met ‘eerlijk duurt het langst’ als uitsmijter.

Peter van de Rijt
Sportcommentator Soeverein

PS: In de kerk in Groesbeek nam ik afscheid van een dame die mij al 37 jaar met heel veel warmte,vriendelijkheid en humor ontving.
Deze columnist was aangeslagen. Maar het eerbetoon van het hele dorp kwam ‘Moe de Jong’ toe. Mijn wereld is weer een stuk kleiner geworden, het gaat me allemaal veel te snel.

Een onderzoek in 30 seconden

Leuk hè? De Tweede Kamer wil een onderzoek naar de hoge prijzen van autobrandstof in ons land. Ik denk dat met dit onderzoek een wereld-snelheidsrecord gescoord kan worden. Want dat onderzoek kan in 30 seconden gereed zijn: de permanente roofoverval van de overheid (accijnzen, BTW) verklaart de achterlijk hoge pompprijzen.
Niet Shell en die andere oliefirma’s plegen diefstal, het is de overheid zelf.
Maar ja, dát erkennen, dat gaat natuurlijk zomaar niet.
Dat wereldrecord komt er dus niet. Wél een commissie die minimaal drie miljoen nodig zegt te hebben voor het componeren van een slap rapportje, waarin het Kwartje van Kok zorgvuldig doodgezwegen wordt.

Peter Hooft
Redacteur Soeverein

De terreur der christen-ayatollah’s

Mij interesseert het niet, want ik kom nooit in winkels. Het maakt mij dus niks uit of ze op zondag dan wel maandag geopend of gesloten zijn. Maar het is natuurlijk te gek voor woorden dat een minieme minderheid van christen-ayatollah’s bepaalt dat er op de Dag des Heeren in beginsel niet geshopt mag worden. Niet naar de kerk? Dan ook niet naar de Hema, nota bene de Hemel voor een fanatiek soort kooplustigen die tevens een druipende rookworst begeren.
Eerlijk gezegd weet ik niets van een moderne Hema, maar ik heb wel gelezen dat het nieuwe filiaal in Parijs niet aan die rookworsten begint. Jammer, anders had ik mijn talloze Franse vrienden graag even uitgelegd waar de afkorting Hema voor staat: Hier Eet Men Afval. Een ontzettend oude en flauwe grap, die ik ver voor het begin van de jaartelling ook eens op papier zette. Prompt ontving ik voor het eerst een hoog-getoonzet schrijven van een advocaat. Tussen mij en de Hema is het nooit meer goed gekomen. Maar dat die worsten smerig zijn weet ik nog steeds zeker, ofschoon ik me baseer op vijftien jaar geleden. Toen schotelde mijn toenmalige secretaris me zo’n hapje Hema-rookworst voor, waarna ik een deel van de avond gebukt ging onder maag- en darmstoornissen. Om het netjes te zeggen.
Niettemin raak ik tamelijk van de kook als bericht wordt dat de gereformeerde kliek van de Rouvoet- en Van der Staay-achtigen, de politieke pausen van de Intolerante Kerk, heel consumptief Nederland belet op zondag de economie op te krikken. En dus ook een visite aan de Hema verbieden.
Toevallig ben ik enigszins op de hoogte van de gereformeerde ideologie die -laten we zeggen- minder feestelijk en overdreven dwangmatig is. Mijn vrouw, zo’n Hugenote, is in die kringen opgevoed, destijds op zondag twee keer ‘s daags ter kerke. Waar ze als klein meisje met hel en verdoemenis bedreigd werd terwijl ze toen al liever naar Feyenoord ging.
Gereformeerden vormen naar mijn mening de meest bedenkelijke sekte der christenhonden, een term die mij bevalt en die volgens recente rechterlijke uitspraken mag. Hoewel: ik acht mijn honden van een hogere orde dan fanatieke christenen. Mijn honden doen tenminste helemaal niet moeilijk als mijn vrouw uitgerekend op zondag voer inslaat.
Een met het blote oog vrijwel niet meer -gelukkig maar- waarneembare minderheid van christenblaffers in eeuwenoude hersendodenklederdracht verhindert mijn kinderen ondertussen op zondag te shoppen. Wel een grote mond over de ayatollah’s in Iran en omstreken, maar in eigen land zelf als de dood voor iets fundamenteels als mensenrechten. Waaronder winkelen op zondag.
En dan hebben we dus de heer Rutte. Die ten tijde van de Tweede Kamerverkiezingen nadrukkelijk propaganda maakte voor de zondagse kooplust. In een nieuwe rol kiest hij voor zondagsrust, naar de onderdrukkende, gereformeerde definitie van dat begrip rust.
Zijn nieuwe inzicht schijnt samen te hangen met zijn droom dat zijn kabinet overleeft. En dus verkwanselt hij liberale beginselen aan gereformeerde denklozen die fundamentele vrijheidsidealen opblazen.
Wie destijds als kooplustige op de VVD stemde, weet zich nu opgelicht door een charlatan die een eigen bedje in het Catshuis prefereert boven een principiële keus voor iets van democratie.
De mini-mini-minderheid van de gereformeerde anti-vrijheidsstrijders Rouvoet en Van der Staay maakt anno 2011 de dienst uit. Democratie?
Toch knap van die enge sekte. Die en passant ook nog even het vlieggewicht van de huidige premier onder onze aandacht brengt.
Democratie? Wie weet hebben ze er in Tunesië, Libye, Egypte, Algerije, Bahrein nu al meer verstand van. Of in Jordanië.

Peter Hagtingius
Hoofdredacteur Soeverein

De X-factor en de dood van de democratie

Waarom gaat iemand de politiek in? Idealisme was allicht ooit een drijfveer, maar dan praat je over een tijdje terug. Minstens tot Joop den Uyl, de laatste Nederlandse premier die ertoe deed.
Inmiddels weet iedereen toch allang dat een tijdje politiek bedrijven in de eerste plaats de kortste weg naar een lucratieve loopbaan is?
Wouter Bos, Jan Peter Balkenende, het Limburgertje Eurlings: van mij hoor je niet dat ze voor het Grote Geld kozen. En dat hun tijdelijk verblijf op het Binnenhof voortvloeide uit hun streven naar naamsbekendheid, waarna als vanzelf een financieel aantrekkelijke aanbieding uit het bedrijfsleven volgt, ik zie het probleem niet.
Wie vrijwel dagelijks Ferry Mingelen te woord moet staan, of erger nog zo’n Jakhals dan wel dat slecht opgevoede, zelfingenomen jongetje Castricum, houdt dat alleen vol in de wetenschap dat het om een investering in een zorgeloze toekomst gaat.
Het Binnenhof is niets anders meer dan een van de vele talentenjachten als die stomme X-factor waarop dit land zo gek is.
Vreemd? Welnee.
In het buitenland zijn politici al een stapje verder. Die wachten niet tot na hun aftreden voor ze ‘cashen’. De Franse minister van Buitenlandse Zaken, Michèle Alliot-Marie, vierde ‘en famille’ kerstvakantie op kosten van de -toen nog- Tunesische president Ben Ali. Haar premier, François Fillon, liet zich en zijn familie ten tijde van kerst in Egypte rondvliegen door Moubarak. Ze hebben nu even een onvoorzien probleempje, ze zullen er niet wakker van liggen. President Sarkozy vloog met zijn fluister/hijg-zangeresje Carla Bruni even een weekendje in een Frans regeringsvliegtuig naar New York omdat hij zijn jongste zoon, die in de VS woont, al een tijdje niet had gezien.
En dan is er de bejaarde Berlusconi nog. Feestje met een zeventienjarige? Nou èn? De voornaamste vraag lijkt me waar die man de tijd vandaan haalt. Of de lust.
Bos, Balkenende, Eurlings, Alliot-Marie, Fillon, Berlusconi. Interessant rijtje poenpakkers die allemaal aan onze vorm van democratie een riant bestaan te danken hebben. Tony Blair hoort er ook bij, nu multi-multi-miljonair, namens de sociaal-democraten van Labour ooit premier van Groot-Brittanië. De arbeiders in dat land staan op straat.
Je hebt nu de in de media tijdelijk onvermijdelijke monarchale hielenlikker Cees Fasseur. Weer een boekje geschreven. Volgens hem is de democratie ‘moe’.
Ik weet het beter. Onze interpretatie van het begrip democratie is dood, verworden tot handel in baantjes en geld.
Ik heb er niet zo’n moeite mee, ik ben niet jaloers, ik gun die politici hun beste auto’s, de mooiste meiden en superieure villa’s. Ik heb niks te klagen en ik stemde toch al niet, in afwachting van de democratie.
Maar er komt natuurlijk een dag -zodra de armoe over drie à vijf jaar voor iedereen definitief heeft toegeslagen- waarop Europa alsnog wakker wordt en de Franse Revolutie voortzet en tot een gehoopt einde brengt: de adel en de clerus gingen destijds voor gaas, straks de Vierde Macht van de ambtenarij en de zelfbenoemde ‘elite’ van intellectuelen nog.
Over democratie zijn we nog lang niet uitgesproken. We zijn pas begonnen. Eerst maar eens het begrip referendum definiëren?

Peter Hagtingius
Hoofdredacteur Soeverein

La Rive (Amstel Hotel): diefstal!

Er zijn in ons land drie instituten waarop het ‘not done’ is kritiek te leveren. Het Huis van Oranje, Johan Cruyff en restaurant La Rive van het Amstel Hotel in Amsterdam.
Ook dit jaar dus weer lovende kritieken in de restaurantgidsen. Het leek me derhalve niet riskant een belangrijke Franse relatie mee te nemen naar ’s lands mooiste locatie. Ik schrijf bewust mooiste locatie: de inrichting is pracht en praal, het uitzicht over de Amstel weelderig.
Maar de culinaire beleving was een diepe teleurstelling!
Als je alle niet op eten gerichte aspecten wegdenkt, blijft er een pover, nee, een heel pover restaurant over. Dat je niettemin verplicht eerst een persoonlijke lening af te sluiten voor je kunt aanschuiven. Er moet natuurlijk flink gedokt worden voor een ambiance waarin je bij de gratie Gods enige uren mag vertoeven. Ter verorbering van zwak tot matig voedsel in minimale hoeveelheden.
De amuses waren saai en van gering allooi. Elk restaurant van de Jeunes Restaurateurs doet het qua mondvermaakjes vele malen beter. En zelfs het brood was niet van die verse topkwaliteit die ik elders bijna altijd krijg gepresenteerd.
De omvang van de gerechten stond in geen verhouding tot de hoofdprijs die ik op tafel diende te leggen. Maar veel erger nog was dat ons beider tarbot zelfs het lauw voorbij was en geen enkele smaak bood. Hoe kan dat nou in zo’n paleis?
Ik ben niet op dieet, ik had er niet om gevraagd dat ik maar drie hapjes vis zou krijgen. Mijn gast dronk wijn en zonder enige uitleg -of bijna geen- schonk de sommelier (met een vlek op zijn broek) hem in.Toen ik om cola vroeg, kreeg ik cola light. Ik verwacht meer concentratie van de verder overigens keurige bediening.
Mijn Franse gast die al een leven lang de wereld rondreist als gastronomisch expert, vonniste over de maaltijd “Plus que moyen”. Met mijn beperkte Franse woordenschat begreep ik dat het in de buurt kwam van ‘iets meer dan middelmatig’.
Maar hij voegde er aan toe:”J’ai un creu”. Het woordenboek leerde mij: ik lust nóg wel wat. Dodelijker kun je onze visite niet samenvatten.
Nee, laat het decorum van obers in jacquet, champagne, trolley’s en ik weet niet hoeveel broodsoorten weg, en je kunt niet anders concluderen dan dat de maaltijd eenvoudigweg onder de maat was.
Ik gaf geen fooi en voor straf trof ik niemand om ons uitgeleide te doen. Dan niet, ik kom er echt zelf wel uit.
Conclusie: of ik in juridische zin bestolen ben, weet ik niet. Maar ik voel me wel degelijk een slachtoffer van diefstal: weinig en zeer teleurstellend eten, verkocht tegen een wereldprijs.

Joop Rentmeester
Restaurantcriticus Soeverein