PvdA: kies Hans Spekman als voorman!

Omdat ik in 1977 uit de PvdA stapte (zittend premier Den Uyl had 10 zetels gewonnen maar mede door stompzinnigheid van het PvdA-congres kwam een tweede kabinet-Den Uyl er nooit), ben ik wel de laatste om die partij te adviseren.
Staat tegenover dat ik als antieke socialist nog steeds vind dat onderliggende partijen geholpen moeten worden en nu dus ook de PvdA. Bovendien adviseer ik gratis, een fenomeen waarvan de bobo´s van die club, om begrijpelijke redenen in de waarneming van menigeen verworden tot een soort uitzendbureau voor baantjesjagers en carrièremakers, allang afscheid hebben genomen.
Je had dat Limburgse vlieggewicht Ploumen die een tijdje gelijk een assistente van Hans Klok de onzichtbare voorzitter speelde. Niettemin lanceerde ze vanuit de coulissen het idee dat een PvdA-type in een politieke of (semi-)overheidsfunctie nooit méér mag verdienen dan de Balkenende-norm. Een idealistisch gemotiveerde sociaal-democraat behoort met de helft van zo´n topinkomen genoegen te nemen. Dat is ongeveer drie keer modaal en dus riant. Dan krijg je dus niet de beste mensen? Wie zijn inkomen van een hogere orde acht dan maatschappelijke betrokkenheid is geen sociaal-democraat en kan dus onmogelijk namens de PvdA een functie bekleden.
Dat is één.
Punt twee: als de PvdA nu weer in de sores zit over de Europese crisis en de mislukte ex-minister van Feesten & Partijen die zich ineens ontwikkeld zou hebben tot geschoold econoom, dreigende taal uit in de richting van het kabinet: druk dan door. Ik ben een simpele ziel, ik weet niet beter of de oppositie wordt geacht een regering ten val te brengen. Sociaal-democraten behoren zeker het extreem a-sociale kabinet-Rutte bij een eerste gelegenheid pootje te haken. In Buitenhof legden twee serieus te nemen PvdA-hoogleraren uit dat hun partij tegen het Merkozy-accoord moet stemmen. Ze hebben gelijk. Het gaat om een lege huls waarmee de financiële markten afgelopen vrijdag al afgerekend hebben.
Ik vermoed dat Cohen dezer dagen vooral van Europa wakker ligt. En niet van Mauro. Laat hij zijn fractie tegenstemmen? Vast niet. Liever Europees gelazer voorkomen dan de optie van een nieuwe bewoner van het Torentje die fatsoenshalve het persoonsgebonden budget van tragische patiënten overeind houdt. ´t Is maar wat je wilt en van belang acht.
Ten derde. In de emo-mediacratie van de Paul de Leeuw-achtigen is er voor een veel te nette en misschien ook wel te oude man als Cohen niks te zoeken. De ideale vice-voorzitter van de Raad van State. In dit crisistijdperk géén oppositieleider, met zijn ambtelijke ideeën is hij door de tijd ingehaald.
Het valt niet veel langer meer te ontkennen dat de PvdA aan een nieuwe chef toe is. Er zingen namen rond: Asscher, Dijsselbloem,Timmermans, dat vooral nucleaire joch Samson. ´t Zal best. Maar ik denk dat de enige die de PvdA aan nieuw sociaal-democratisch elan én aan nieuwe kiezers kan helpen Hans Spekman is.
De PvdA is de weg kwijt geraakt doordat de Jan Schaefers van die partij in de hoek werden geparkeerd. Want ´in gelul kun je (nog steeds) niet wonen´.

Peter Hagtingius
Hoofdredacteur Soeverein

Mauro en de farizeeërs van de SGP

Benieuwd hoeveel christenen er tussen het CDA-congres van gisteren en de stemming in de Tweede Kamer over ‘de zaak Mauro’ aanstaande dinsdag, niet alleen van hun stoel zullen zijn gevallen van verbijstering, maar ook van hun geloof.
Het had een waardig congres moeten worden, waar de aloude normen en waarden van het Christelijk Democratisch Appèl eens stevig zouden worden opgepoetst, zodat ‘het sociale gezicht’ van de partij weer een beetje smoel zou krijgen.
Had gekund. Ondanks het slappe speechje van partijleider Ruth Peetooms, ondanks de galmende ram op het publi-orgel van Maxime Verhagen; jammer trouwens dat Camil Eurlings niet beschikbaar was voor een snikkend slotakkoord, te druk met andere zak(k)en.
Maar wat gekund had, gebeurde niet. Mauro hing als een stapelwolk boven het congres en maakte pijnlijk duidelijk dat het CDA (op twee smoelen na: Ferrier en Koppejan) helemaal geen sociaal gezicht heeft. En zoals het een stapelwolk betaamt, groeit hij groter en groter. Dus werpt hij niet alleen zijn schaduw vooruit naar die stemming van dinsdag, maar overschaduwt hij inmiddels ook heel dit gedoogde kabinet. Het aantal zetels van het CDA is volgens de jongste peilingen al gereduceerd tot 11, Verhagen scoort nog slechts 3% in de populairiteitspolls. Pontius Pilatus Rutte wast grijnzend zijn handen in onschuld en Judas Wilders wrijft zich er vergenoegd in: so far, so good. Alleen dinsdag nog even die stemming over die uitzetting uitzitten.
Want wie dacht dat het kritiek wordt, dinsdag, heeft het mis.
’t Gaat gewoon om een simpel een-tweetje: de farizeeërs van de SGP lopen zich alvast warm langs de zijlijn voor de definitieve Judaskus.
Kijk, als Ferrier en Koppejan blijven dwarsliggen en tegen de uitzetting van Mauro stemmen, komt het CDA één stem tekort om de wens van minister Leers te honoreren. Wèns ja. Want hoewel de CDA-minister van Excommunicatie “slechts het regeringsbeleid uitvoert” hóeft hij Mauro niet uit te zetten; hij kan namelijk gebruik maken van zijn discretionaire bevoegdheid. Wat gewoon betekent dat hij met een simpele handtekening een uitzondering op de wettelijke regel kan maken. Als hij dat wil. Maar hij wil niet.
Want toen de rechter enige tijd geleden besloot dat Mauro mocht blijven, ging Leers -bang voor precedentswerking- in hoger beroep bij de Raad van State. Had ie dat niet gedaan, dan was de zaak-Mauro nooit zo hoog opgespeeld en was alles voor iedereen met een sisser afgelopen.
Maar Leers deed het wel, Mauro werd een ‘item’ en heel Nederland wist ineens van zijn bestaan. Half Nederland lag ook meteen dwars: Mauro moet blijven.
Dus komt het nu aan op een stemming, waarvan de uitkomst bij voorbaat vaststaat: Mauro moet weg.
Waarom? Omdat die ene stem die het CDA tekort komt bij die stemming, probleemloos wordt aangevuld door de SGP. De tweemans-medegedoogfractie heeft dat namelijk al toegezegd: ze zullen meestemmen met het regeringsbeleid.
Christenen onder elkaar nietwaar? Want zonder de cruciale stemmen van de SGP zou dit draaikontkabinet weleens kunnen struikelen over Mauro. En daarmee vervalt ook de mogelijkheid voor de funda’s van de SGP om via het CDA christenfundamentalistische ‘dingetjes’ als -ik noem maar wat- koopzondagen, abortus, euthanasie, aan de orde te stellen en waar mogelijk te beperken of zelfs helemaal te verbieden. Zolang het CDA in dit kabinet zit, kan de SGP nog lekker peuteren aan onze democratisch verkregen verworvenheden.
Valt het kabinet, dan valt ook het doek voor de SGP.
Tja, dan is de keus tussen gedogen en mededogen blijkbaar ineens glashelder.

Renée Vonk
Medewerker Soeverein

De vredesmissie van Keje Molenaar

Vanaf het eerste moment dat er sprake van was dat Johan Cruyff zou terugkeren bij zijn jeugdliefde heb ik met u mijn twijfels gedeeld.
En nu de komedie al meer dan een jaar voortduurt, tekent mijn gelijk zich af. Dat vind ik niet mooi. Want er is maar één grote verliezer en dat is AFC AJAX.
Wie is Johan Cruyff?
Hij was in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw de meest briljante speler die Nederland ooit heeft voorgebracht.
Maar ook in die periode was hij permanent in conflicten verwikkeld. Zowel als speler van Ajax als van het Nederlands Elftal creëerde hij toestanden en ruzies, die allemaal met de mantel der liefde werden bedekt omdat een elftal nu eenmaal afhankelijk is van zijn allerbeste speler.
Cruyff is een eenvoudige, ongeletterde jongen met een beperkt verbaal vermogen om het eens vriendelijk te formuleren. Dat is helemaal niet erg: voor een voetballer tellen alleen maar zijn geniale acties en zijn inbreng.
Zoals dat altijd gaat met supertalenten, werd hij binnen de kortste keren omzwermd door meelopers die graag in de omgeving van een genie willen vertoeven.
Frits Barend, Jack van Gelder, Johan Derksen en Jaap de Groot van De Telegraaf waren de voornaamste Cruyff-adepten.
Ik moet hen de credit geven dat ze ook 40 jaar later nog in die totale loyaliteit persisteren. Je zou het ook blinde slaafsheid kunnen noemen. Alle gedragingen van de speler, de trainer, of de commentator Cruyff gingen en gaan erin als Gods woord in een ouderling.
Maar Cruyff is gewoon een dictator, die geen enkele tegenspraak duldt.
Iemand die denkt dat hij in alles -maar dan ook alles- gelijk heeft en dat zijn visie de enige juiste is. Zijn volgelingen knikken ‘ja Meester en amen’.
Maar Cruyff heeft ook vele vijanden die niet langer accepteren dat een man uit het verleden hen dictaten oplegt.
Cruyff heeft ook veel mensen geschoffeerd en vernederd, carrières gebroken. En die vijanden ruiken nu bloed.
Cruyff laten toetreden tot de Raad van Commissarissen was een gigablunder.
Zijn minachting voor deze functie, zijn solistische optreden, zijn eigengereidheid, maken hem volledig ongeschikt voor die positie.
Trouwens voor elke rol binnen Ajax, want Johan is een solist pur sang die denkt dat hij -en hij alleen- de wijsheid in pacht heeft. Terwijl ik vaststel dat hij eigenlijk maar over een heel beperkte wijsheid beschikt.
En dan die arme Keje Molenaar.
Integer, betrouwbaar en helemaal ingewerkt binnen de voetbalwereld. Die in plaats van de mislukkeling Van den Boog door het bestuur-Coronel tot directeur benoemd had moeten worden. Hij mag nu de scherven lijmen. Hij gelooft stellig dat hem dat gaat lukken, dat hij Betondorp (Cruyff) en Nyenrode (Ten Have) op één lijn kan krijgen. Op zeer korte termijn en voor structureel lange tijd. Als dit Keje lukt, dan gloort voor hem een Nobelprijsje voor de vrede.
Ik heb de ambitieuze advocaat uit Broek in Waterland nog nooit op een onwaarheid betrapt. Ik moet hem wel geloven.
Maar ik geloof dus vooral dat Ajax vele malen beter af is zonder de eeuwige onruststoker en ruziemaker Johan Cruyff.
Dat durf ik Keje niet recht in zijn gezicht te zeggen. Daarom dan maar langs deze weg.

Peter van de Rijt
Sportcommentator Soeverein

De nieuwe LEKKER: laat maar!

Wat een enorme stunt van LEKKER om aan te kondigen dat de gids op 14 november gepresenteerd wordt om vervolgens voor 26 oktober te kiezen. Châpeau! Concurrent Gault/Millau die 1 november verschijnt, is zijn eventuele primeurs kwijt. Ach, maakt niks uit, bijna niemand zit te wachten op het oordeel van de heer Van Lissum.
Met dit compliment aan LEKKER volsta ik. Want wie de jongste editie leest, concludeert dat de bijna € 13 die het blad kost, zo ongeveer weggegooid geld is.
Ik kom uit het stenen tijdperk toen de gids nog een vooraanstaande leidraad was. Dat wil zeggen: voor en van de restaurantbezoekers. Nu praat je over een cluborgaan van de koks. Het motto is: iedereen is aardig, iedereen is lief, iedereen kookt de sterren van de hemel.
Zou het?
Wynand Vogel is bij LEKKER de zogenaamde hoofdinspecteur. Die in deze editie even laat weten dat hij jaren top kookte in zijn restaurant op de Prinsengracht in Amsterdam. Ik herinner me niet dat hij echt hoge ogen gooide.
Hij vertelt ook dat hij heeft gevoetbald met Wim Suurbier en Piet Keizer en dat hij zelfs rapper was dan ´s werelds snelste back. Eén telefoontje zojuist naar Suurbier bevestigde wat ik al dacht: “Vogel? Nog nóóit van gehoord”.
Ik vrees dat Vogel en zijn brigade veel restaurants niet heeft bezocht. Want ik lees zo goed als dezelfde teksten als vorig jaar. Met opnieuw veel gezeur over gordijnen en tafellinnen. Het zal aan mij liggen, maar eerlijk gezegd ben ik meer geïnteresseerd in de kwaliteit van de maaltijd, en de service. Ik geloof niet dat iemand een restaurantgids koopt om iets te horen over de gordijnen.
Ik weet het: elk klassement is onderhevig aan discussie.
Maar wie het met een Michelinster onderscheiden restaurant ´t Amsterdammertje in Loenen aan de Vecht op slechts de honderdste plaats zet, is niet goed bij zijn hoofd. Wie La Mère Anne in Oudendijk in een gids met 500 beste adressen opneemt, misleidt de lezers. Een soort Van der Valk voor bruiloften & partijen die deel uitmaakt van aanbevolen restaurants? Laat me niet lachen.
Nog een paar snelle kanttekeningen.
Waar is De Hoop op d’Swarte Walvis gebleven?
Sazanka niet in de top 100, zelfs niet bij de beste 500?
Waarom staan De Compagnon in Amsterdam en Le Petit Latin, ook Amsterdam, niet minstens vermeld?
De beoordeling van Merlet in Schoorl en De Poel in Amsterdam bewijst naar mijn mening dat deze gids wordt samengesteld door mensen zonder enige vakkennis, die maar wat schrijven.
Ik begrijp dat de heer Vogel een opvolger zoekt. Ik denk: iedere man of vrouw die met vork en mes kan eten en zich netjes kleedt, is een geschikte kandidaat. Tenzij het de bedoeling van de uitgever is LEKKER terug te geven aan de consument.

Joop Rentmeester
Restaurantcriticus Soeverein

De gerookte Zalm van knechtje Rutte

En toch heeft het een zekere charme: de EU en de euro wankelen, maar de heren Rutte en De Jager melden opgewekt dat ons land een succesje heeft geboekt. Te weten: heel misschien komt er een eurocommissaris die in de boeken van de lidstaten mag loeren.
Voorstelletje van Mickey Mouse, hele verhalen in de vaderlandse pers. En meteen een naam: Gerrit Zalm. Nederland spreekt een woordje mee, mooi toch?
Even vergeten dat nóg zo´n commissaris ook meteen weer 1.000 EU-ambtenaren aan een aantrekkelijk belegde boterham helpt.
En van Zalm weten we dus dat hij slecht is in het analyseren van Griekse en/of Italiaanse statistieken, waarvan iedereen al sinds het begin van de jaartelling weet dat die van een briljante creativiteit getuigen. Meneer ´Il Duro´? Behalve dan als er besluiten vallen. En Italië dus toendertijd toch de euro kreeg. Nederlander met een broodje kaas en een glas melk. Met misschien ook nog een rietje. Gerookte zalm met een fles Chablis had beter gewerkt, meer indruk gemaakt.
Arm Nederland. Per definitie weggespeeld door Duitsland en Frankrijk. Niettemin kwam de Tweede Kamer op nota bene een zaterdag vergaderen om de Franse president en de Duitse bondskanselier voor de laatste keer te waarschuwen. Op zaterdag? Heel bijzonder. Alsof de meeste werknemers niet al jaren vertrouwd zijn met de 24-uurs economie.
De poging tot debat ging nergens over. Knechtje Rutte, de minister-president van Nederland, mocht van Dame Merkel en de door de Fransen zelf al af geserveerde Nicolas niets zeggen.
Heel misschien komt die speciale euro-boekhouder er wel. Troostcadeautje voor Rutte. Kost een paar centen, maar wat kan het schelen. Heel Nederland tevreden, afgescheept met een In Holland-diploma van nul en generlei waarde.
Is het nou zo moeilijk om af te spreken, toe te geven, dat ons Madurodam er binnen Europa niet toe doet?
We presenteren ons deftig en geleerd als ´Excelsior´ en we staan dus al jaren ergens in het rechterrijtje. Of in de Jupiler League. Niks mis mee, maar doe dan niet of je kans maakt op Europees voetbal.
Benieuwd hoe hoog de blanco cheque uitpakt die Rutte vanavond uitschrijft. Iemand met echt heel veel verstand van een nulletje meer of minder. Zaterdag nog een keer de Tweede Kamer laten opdraven? Op zondag mag niet van gedoogpartner SGP.
De financiële minnaars Angela en Nicolas zullen vannacht in hun Brusselse sponde bibberen bij het idee dat Ronald Plasterk hun romance komt opblazen.
Ik zou -zeker naast de bondskanselier- ook niet rustig pitten in de wetenschap dat een Nederlandse volksvertegenwoordiger van de PvdA op elke moment zijn fatale klop op de deur kan laten horen.

Peter Hagtingius
Hoofdredacteur Soeverein

Arm en hongerig naar huis

Prachtig, Hansestad Zutphen. Ik was er toen het nog nazomerde.
We betraden na een lange reis het oude gymnasium waar tegenwoordig het met een Mchelinister bekroonde ’t Schulten Hues de gasten ontvangt.
In razend tempo werden de amuses, de kaart, de bestelling, het voorgerecht en het hoofdgerecht er doorheen gejast. Binnen één en 10 minuten waren wij vele illusies armer.
Over het bombardement van amuses valt niet meer te zeggen dat het aardig was, maar het begrip smaakrijkdom drong zich bepaald niet op.
We kozen voor de paling als entree. Dir resulteerde op ons bord in drie piepkleine stukjes paling voor € 27,50 per persoon. Een belediging voor de gast.
Daags erna at ik bij Grand-café Luxemburg in Amsterdam een schitterend vol plateau paling, zalm en garnalen met veel toast voor € 17,50.
We besloten ons verlies te nemen en wachtten op ons hertenkalf.
Voor € 38,50 was ik met drie hapjes klaar. Een blamage en werkelijk, zo weinig heb ik in dertig jaar niet op mijn bord gekregen. Ik lijd niet aan anorexia.
Laat ik helder stellen dat de kwaliteit aan alle eisen voldeed maar voor deze hoofdprijzen verwacht ik wat meer volume, een kwestie van respect voor de klant. Een restaurant dat zijn gasten zo ´verwent´ komt naar mijn mening niet in aanmerking voor een Michelinster.
Bij de koffie krijgt men in heel Nederland friandises aangeboden.
Ook hier in Zutphen. Maar de snoeperijtjes werden zonder nadere aankondiging op de rekening gezet. Tja.
Was er dan niets wat uw columnist vrolijk stemde? Jazeker: toen wij vroegen een taxi te bestellen om naar het station terug te gaan waar we ongetwijfeld een broodje zouden kunnen scoren, meldde men dat de sommelier ons zou brengen. Keurige service.
Maar € 188 lichter plus het gevoel dat je eigenlijk wel wat zou moeten eten, het moge duidelijk zijn dat ik de komende jaren niet meer naar Zutphen afreis.
Benieuwd of de inspecteurs en rapporteurs van de gidsen die dezer weken verschijnen, hebben opgelet.
Restaurant ’t Schulten Hues
’s Gravenhof 5-7
Zutphen
Tel. 057 55 10 005
www.schultenhues.nl

Joop Rentmeester
Restaurantcriticus Soeverein

De pensioenfondsen van Hans Klok

Toen ik nog een baan had, begreep ik van mijn loonstrookje nooit waarom nogal veel geld in beslag werd genomen vanwege enigerlei pensioenvoorziening. Volgens de personeelschef stond er zoiets in de wet.
Er was -en is- dus een overheid die tot sparen dwingt. Een voornaam deel van je inkomen moet je verplicht storten in een of ander pensioenfonds. Waarvan we inmiddels weten dat die gerund worden door dik betaalde kneuzen die als een Hans Klok van een tientje een rijksdaalder maken.
We zijn wettelijk gedoemd ons geld toe te vertrouwen aan financiële types, die qua talent een te dikke onvoldoende scoren om bijvoorbeeld bankier te worden. In die kringen hadden ze meer kunnen verdienen. Helaas: als pensioenklerk ongeschikt voor de echte financiële markt, dus dan maar tegen een gegarandeerd ambtelijk salaris een beetje klooien met het geld van werknemers die door de wet gedwongen alleen maar hebben af te wachten wat er verder met hun centen gebeurt.
Ik houd niet van de dwingelandij van de overheid. En ik raak helemaal ontstemd als de overheid voor ´gedragsbeïnvloeding´ kiest, van de autogordel tot het rookverbod, van maximumsnelheden tot verplichte zorgverzekeringen.
Nog afgezien van de bijbehorende, uiterst kostbare bureaucratisch ellende, ik maak zelf wel uit of ik in mijn auto ongegordeld een sigaar opsteek en qua pensioen ben ik beter af als daytrader bij Binck Bank. Of Alex. Eigen baas over mijn eigen geld, een lange neus naar verplichte afdrachten.
De regel is kennelijk dat een pensioenfonds minstens een dekkingsgraad van 105 procent moet hebben. Hoezo? Is 100 procent al niet ruimschoots voldoende? Gaan we allemaal tegelijk met pensioen? Die 105-regel rechtvaardigt het vermoeden dat de overheid er al rekening mee hield dat onze pensioengelden aan financiële minkukels zijn toevertrouwd.
Ik ben tamelijk tevreden dat ik niet in zo´n pensioenfonds zit dat inspraak van deelnemers per definitie afwijst. Oók omdat ik weet dat van het ingelegde geld weinig overblijft zodra Zuid-Europa zijn pensioenhand komt ophouden.
Daarover gaat het in Brussel nu nog niet. Maar na de krediet-, de banken- de schulden- en de democratiecrisis volgt nog de pensioencrisis.
Het perspectief is uiterst somber voor wie geld aan een pensioenfonds heeft toevertrouwd. Bejaard én arm, zoiets zal het wel worden voor fondsgepensioneerden.
Een beetje politicus regelt dat die afdrachtplicht aan door financiële breinen uit de Jupiler League geleide fondsen morgen nog uit de wet geschrapt wordt.

Peter Hagtingius
Hoofdredacteur Soeverein

Apartheidspolitiek in Europa

In Engeland wordt de roep om een referendum over het Britse lidmaatschap van de EU steeds luider. Premier Cameron voelt er niets voor. Zoals Balkenende in ons land een tweede referendum over de Europese grondwet, die niet zo heten mag, weigerde. Nadat we bij de eerste gelegenheid ongehoorzaam tegen hadden gestemd.
Vanmiddag betoogde PvdA-Kamerlid Frans Timmermans in Buitenhof voor de zoveelste keer dat de anti-Europese gevoelens in de samenleving ook en misschien vooral het gevolg zijn van het feit dat de politici niet goed uitleggen hoe voordelig de EU wel niet voor ons is.
Ik vermoed dat bedoeld wordt dat wij, het volk, te dom zijn om de ongetwijfeld complexe materie van de toekomst van Europa (en die bijbehorende munt) te doorgronden. Het lijkt de politieke elite daarom maar beter dat wij ons er verder niet meer bemoeien, wij zijn dombo´s die niet begrijpen wat in ons belang is, en dus kop dicht, de boven ons gestelden hebben het beste met ons voor, heb vertrouwen en het komt allemaal goed.
Toen ik naar Timmermans zat te luisteren, moest ik ineens aan Zuid-Afrika denken. Was een idee achter de apartheidspolitiek niet dat de zwarten te dom waren voor het algemeen kiesrecht? Wij hebben al een tijdje kiesrecht, maar voor het stemrecht in kwesties die onze toch al somber ogende toekomst raken, acht men ons (nog?) te dom. Dus referenda? De politieke elite maakt gehakt van elke suggestie in die richting. Wij snappen immers de ballen van de o zo ingewikkelde vraagstukken die men in Den Haag en vooral te Brussel heel graag voor ons blijft oplossen. Natuurlijk wel tegen een redelijke vergoeding.
Je hebt nu ´all over the world´ die tentjes-demonstranten die -denk ik- méér dan de uitwassen van het kapitalisme aan de orde stellen. Na de kredietcrisis, de bankencrisis en de schuldencrisis tekent zich nu ook een crisis van de democratie af.
Voor zover ik weet, zijn er in Zwitserland geen tentenkampen van verontruste jongelui. Zou het ermee te maken hebben dat er in dat land vrijwel elke zondag een bindend referendum wordt gehouden?

Peter Hagtingius
Hoofdredacteur Soeverein

Kenneth Vermeer het enige lichtpunt

Als je net de geweldige finale om het WK rugby tussen Nieuw Zeeland en Frankrijk hebt zitten kijken, dan is het een hele omschakeling naar de vaderlandse voetbalklassieker Ajax-Feyenoord.
Wat een passie , wat een geweldige sportiviteit en wat een meedogenloos spel is dat rugby. Als de Haka van de Nieuw-Zeelanders door Oranje zou worden uitgevoerd, dan vrees ik datArjan Robben zich daarbij al zou blesseren.
Maar goed, toen dus 020 tegen 010.
Na de overwinning in Zagreb wist iedereen die van Ajax houdt ons te melden dat het lek boven was en dat het ´nieuwe´ Ajax iedereen wel een poepje zou laten ruiken.
Ik had al mijn twijfels gezien de extreme zwakte van Zagreb en de bekende bluf uit de ArenA en omgeving.
Ajax´ eerste helft tegen Feyenoord was abominabel slecht. Zo spelend kunnen de Amsterdammers zelfs thuis van alles en iedereen verliezen.
Als de grensrechter niet stekeblind was geweest en medelijden met Ajax had gehad, dan was men met een achterstand de kleedkamer in verdwenen. Ondanks de formidabel keepende Kenneth Vermeer die helaas na de rust met rood van het veld moest. Hij was het enige lichtpunt in de totale deconfiture van Ajax.
Het werd dus een gelijkspel, maar feitelijk werd Ajax helemaal ondersteboven gespeeld door Feyenoord, dat recht had op de volle winst.
Ik overdrijf niet als ik stel dat dit Ajax met de handtekening van Johan Cruyff, de Grote Roerganger, is het slechtste is wat ik in jaren op het veld heb zien staan. Geen teamgeest, geen instelling, alleen een soort volstrekt misplaatste arrogantie.
Iedere andere trainer dan Frank de Boer zou morgen in de kranten worden afgeslacht maar de ‘Pravda’ van Nederland zal -ik voorspel het u- geen woord van kritiek in de kolommen optekenen, want dan valt die krant JC af.
Dus doet uw columnist het maar. Dit Ajax en de hele huidige structuur is een waardeloze janboel. Met dank aan Cruyff & Co en de vooringenomen pers.

Peter van de Rijt
Sportcommentator Soeverein

De moord op Gaddafi

Nee, ik ben geen fan van kolonel Gaddafi. Maar ik vind dat met zijn dood de meest elementaire mensenrechten zijn geschonden. We hebben als beschaafde naties ooit met elkaar afgesproken dat zelfs de ergste misdadigers, zelfs de dictators die het zelf met de mensenrechten niet zo nauw namen, op z’n minst op een eerlijk proces konden rekenen.
Lynchen kwam in ons ‘verlichte’ vocabulaire niet voor.
Ik geef toe, de nieuwsvoorziening is nog vers, maar van wat ik tot nog toe heb gehoord en gezien gruw ik.
Ik zie beelden van een bloederig lijk, dat als een trofee aan den volke wordt getoond, en waar de ‘overwinnaars’ van het nieuwe regime schaamteloos tegenaan staan te schoppen. Ik hoor en lees dat Gaddafi eerst in de benen is geschoten, dat hij smeekte voor zijn leven (‘don’t shoot, don’t shoot’) toen hij uit zijn schuilplaats werd gehaald en dat hij vervolgens zonder pardon door z’n kop is geschoten.
Dat kan niet en dat mag niet. Dat is in strijd met alle beginselen van wat we ooit op mensenrechtelijk gebied met elkaar hebben afgesproken.
Prima, als een potentaat na 42 jaar van absolute dictatuur wordt afgezet.
Prima, als een nieuw regime de boel overneemt en er -wellicht, we weten het absoluut nog niet- een mooie democratie van maakt, daar in Lybië.
Maar het is een schande dat een brute moord (anders is het niet) door ‘het westen’ met gejuich wordt begroet.
Premier Rutte vond het ‘goed nieuws’. De Nederlandse minister-president is een onbeschaafd mens.
De Europese Unie had het bij monde van Barosso over ‘het omslaan van een blad in de geschiedenis’ en het ‘omhelzen van een nieuwe democratische toekomst’.
En intussen wil iedereen maar het liefst zo snel mogelijk vergeten hoe Gaddafi de afgelopen jaren met alle egards door het westen werd behandeld. Hoe hij wegkwam met al die doden van Lockerbee, hoe hij de dader ervan uit de Schotse cel kreeg. Hoe hij zijn eisen kon stellen aan het oliegeile Europa en hoe hij zelfs zijn bedoeïnententen kon opslaan in hartje Parijs.
Want Gaddafi is dood. Nu doen we zaken met het nieuwe regime dat gaat over de olie van Lybië.
Analoog aan Bill Clinton: “It’s the economy, stupid”. En dan ga je dus over lijken.

Renée Vonk
Medewerker Soeverein