De ondergang van de tv-journalistiek

De commerciële zakenzender RTL-Z, de ‘publieke’ programma’s Pauw & Witteman en De Wereld Draait Door acht(t)en de trouwerij van een Engels prinsje, journalistiek van een hogere orde dan de dramatische ontwikkelingen te Syrië, Libië en Marokko, de ondergang van de rechterlijke macht in Nederland, de kampioensaspiraties van Ajax en FC Twente, etc.
Een zogenaamd sprookjeshuwelijk gaat vóór ontwrichting die tot oorlog en revolutie leidt.
Het failliet van de tv-journalistiek in ons land is thans bezegeld.

Peter Hooft
Redacteur Soeverein

Naar de kelder met drs. Bretels

Met banken moet je niks te maken willen hebben. En al helemaal niet met de Friesland Bank.
Die wordt gerund door dombo’s.
Hoezo?
Welnu: ik zie voortdurend tv-spots van die bank waarin de beruchte praatjesmaker drs. Bretels voorbij komt, bij het bevolkingsregister beter bekend als J. Kelder. Deze zelfbenoemde ayatollah van het meest rauwe kapitalisme is door de leiding van wat ooit een keurige plattelandsbank was, ingehuurd voor de agitprop, agitatie & propaganda. Vermoedelijk is de bedoeling dat de Friesland Bank straks ook geld kan gaan ophalen bij stadslui in de Randstad.
Dat gaat niet lukken.
In tegenstelling tot de directie van die agrarische instelling is de urbane medemens al tot de pijnlijke conclusie gekomen dat het gouden decennium van het grenzeloos hedonisme zojuist is afgesloten. Koopkrachtverlies, dalende huizenprijzen, hogere lasten, een geringer pensioen op latere leeftijd, dat is de nieuwe werkelijkheid; de bom onder het hersendode Zwitserleven-gevoel waarin platvloers genieten als het hoogst bereikbare geldt.
Kennelijk is tot Friesland nog niet doorgedrongen dat we in de Randstad al afscheid aan het nemen zijn van de Maserati’s, de jachten, de handgemaakte stappers, de sterrenrestaurants en de jacuzzi-hotels à € 3.500 per nacht in Saint-Tropez of daaromtrent. De nieuwe wereld is die van de VW Polo, C&A en het eetcafé, kortom die van de Friesland Bank zoals die was en behoort te zijn.
Het fantoom Kelder is de spreekstalmeester, het uithangbord, de gouden gaper en de evangelist van een tijdgeest die op weg is naar het ronde archief van het grote vergeetboek. Wie thans deze grachtengordeliaanse babbelaar als marketinginstrument inzet, heeft zijn diplomaatje waarschijnlijk bij een instituut van InHolland gekocht.
Circa tien jaar geleden had drs. Bretels misschien nog kunnen bijdragen aan een imago-herziening in de richting van jong, modern, werelds, ‘top of the bill’.
Thans is hij het fossiel van een gouddelversmentaliteit die ligt opgebaard, de rouwstoet komt er al aan.
Gelet op hun bonusbeleid verstaat vrijwel geen bank de tijdgeest. Maar de Friesland Bank leeft zelfs nog in de veronderstelling dat het hedonisme amper begonnen is. Anders hadden ze dat immer te kort gebroekte (kleermaker zonder centimeter?) Maserati-chauffeurtje wel naar sprookjespark De Efteling doorgestuurd.
Een bank die minimaal tien jaar achterloopt, lijkt me geen kansrijke financiële instelling. Ik ben tegen banken, en tegen de Friesland Bank in de overtreffende trap.
Open nooit een rekening bij die firma! Uw spaarcenten verdampen terwijl de managers via Uitzending Gemist voor de driehonderdste keer naar Kelder in de PC Hooftstraat koekeloeren.
Over tien jaar realiseren ze zich dat wie met Kelder in zee gaat letterlijk naar de kelder gaat.

Peter Hagtingius
Hoofdredacteur Soeverein

RTL-Z: liever meisje Spillebeen dan de AEX

Ik ben allicht de enige, maar ’s ochtends kijk ik veel en graag naar RTL-Z, het net dat zich overdag profileert als zakenzender. Als je na 18.00 uur inschakelt, kom je bij RTL7 terecht en weet je binnen twee minuten hoe angstaanjagend ordinair tv ook kan zijn. Behalve misschien op maandag- en vrijdagavond als Voetbal International zendtijd heeft gekocht. Ik kan niet ontkennen dat René van der Gijp me soms aan het lachen krijgt.
Maar aanstaande vrijdag kijk ik zelfs ten tijde van de ochtendstond niet naar RTL-Z. Want ik heb begrepen dat de beursgerelateerde berichtgeving dan plaats maakt voor een reportage betreffende de trouwerij te Londen van een of andere prins met een meisje Spillebeen. Interessant? Ik dacht het niet.
De wereld kan in de fik staan, het kapitalisme op zijn laatste benen lopen, de zakenzender RTL-Z acht de huwelijksvoltrekking van twee onbeduidende Britten van een hogere orde.
Daar staat mijn verstand bij stil.
Vanmorgen zag ik op RTL7 al een inleidende reportage. Over uit het gesticht ontsnapte Britten die omstreeks 72 uur in een tentje op straat kamperen teneinde straks een voorbijsnellende Rolls Royce van dichtbij te zien.
Sinds wanneer neemt de journalistiek zwakbegaafden niet langer tegen zichzelf in bescherming?
Zaterdag zal ik de tv overigens ook mijden. Op die Koninginnedag wordt immers jaarlijks het wettig en overtuigend bewijs geleverd dat circa 70 procent van de Nederlandse bevolking het slachtoffer is van de afschaffing van iets van onderwijs.
Ik weet zeker dat Trix deze opvatting deelt.

Peter Hagtingius
Hoofdredacteur Soeverein

’t Nonnetje: de ontdekking van de bijna-hemel

Tamelijk verrassend: Harderwijk in Gelderland heeft twee restaurants met een Michelin-ster op nog geen 50 meter van elkaar: De Basiliek en ‘t Nonnetje. Het zou me niks verbazen als je alleen in Monaco ook twee sterrenrestaurants zo bij elkaar ‘om de hoek’ treft.
Het is een overweging waard: verhuizen naar Harderwijk.
We kozen voor ‘t Nonnetje en beleefden een prachtige avond, nee, een superavond.
Gezeten op een van de mooiste terrassen van ons land keken we over het indrukwekkende plein uit. We waren van harte welkom en dat bleef de rode draad tijdens die hele, warme avond. Pâtron Robert-Jan Nijland en zijn chef Michel van der Kroft weten hoe ze hun gasten moeten verwennen. En hebben dus de beste mensen voor de bediening aangetrokken.
De amuses waren een feest en het liefst zouden we elke dag over het heerlijke brood kunnen beschikken.
We opteerden éénduidig voor de steak tartare als voorgerecht. Zeldzaam vers en op smaak.
En daarna werd de polderhoen uitgeserveerd. Ons werd -als voorspeld- de braadpan getoond waarvan de geuren al een opwindend effect hadden. En het resultaat op het bord was zo’n intens eetgenot dat ik het betreurde dat ik maar één maag heb. Anders had ik onmiddellijk weer zo’n prachtige kip laten opdienen.
De Michelin-ster die Michel van der Kroft heeft verdiend, heeft hem geïnspireerd om zijn keuken nog verder te verfijnen. Het kan niet lang duren of hem wordt een nog hogere onderscheiding toegekend.
’t Nonnetje heeft een sommelier aangetrokken die deskundigheid, gezag en gastheerschap uitstraalt. Zoals de zwarte brigade ‘eigentijds’ gekleed gaat. Let ook op de schoenen! Zou ik ze dragen, dan werd ik opgepakt. Maar de nieuwe generatie draagt ze met verve.
Niet onvermeld mag blijven de dessertamuse: een mousse van bloedsinaasappel! Waarom kan ik zo’n verrukkelijkheid niet zelf klaarmaken, hoe ik ook mijn best doe in mijn keuken?
Terwijl wij terugreden naar de hoofdstad trokken we al onze agenda’s om af te spreken wanneer we weer opnieuw richting ‘t Nonnetje zouden afreizen. Dat kan nooit lang duren.
Na het debacle in Utrecht van vorige week (Karel V) waren wij toe aan deze ‘bijna ontdekking van de hemel’ zoals wijlen Harry Mulisch ons meegaf.

’t Nonnetje
Vischmarkt 38
Harderwijk
Tel. 0341 41 58 48
Fax. 0341 42 25 78
Site: http://www.hetnonnetje.nl/

Joop Rentmeester
Restaurantcriticus Soeverein

“Ik walg van de terugkeer van Cruyff”

Beste lezers,
Ik maak mij enorme zorgen over de geestesgesteldheid van de heer Johan Cruyff, wonende te Barcelona.
Al dagen lang vallen allerlei woordvoerders in allerlei hoedanigheden over ons heen met allerlei belangwekkende weetjes over de topvoetballer van weleer.
Cruyff is voornemens dit, Cruyff denkt aan dat, het zou kunnen dat Johan binnenkort misschien wel…., enfin teveel onzin om inhoudelijk op in te gaan.
Deze veronderstelde woordvoerders kwijlen van genot en zijn zo trots als een aap met negen lullen om deze berichten de wereld in te slingeren. Is Cruyff niet meer in staat zelf te praten?
Is men zo bang dat hij domme dingen roept dat men hem in de luwte wenst te houden?
Of zijn de wrekers echt blij dat de Hogepriester weer neerdaalt in Amsterdam en nemen ze alvast hun positie in?
Want met de terugkeer van Cruyff gaan verschrikkelijke mensen weer dagelijks in de ArenA rondlopen. Om hun ego op te poetsen, om enorm belangrijk te worden gevonden, om –als er nog tijd over schiet, de Heer (in dit geval JC) te pleasen. Hun lievelingszin? “Ik heb Johan gesproken”.
Zo komen we nimmer af van minkukels die ik niet de eer gun hen hier te noemen.
Ik walg van de terugkeer van Cruyff.
Misschien loop ik nu zelf gevaar, maar ik waag het er toch op.
Mijn opvatting is: Cruyff roept niets anders dan wat iedereen al honderd jaar weet. De filosofie van Cruyff gaat niet verder dan die van de open deur.
Naar mijn mening kan Cruyff geen beleid maken. Hij heeft het in elk geval nog nooit gedaan. Hij kan niet eens drie zinnige frases achter elkaar ophoesten. Hij is de koning van de platitudes, hij teert op een prachtige, imposante voetbalcarrière, misschien wel de meest indrukwekkende ooit.
Maar kijk, met het spelersmateriaal van Barcelona (en de miljoenen die aan transfers werden uitgegeven) was ik ook kampioen geworden. Zijn trainerschap was niet echt bijzonder.
Ik denk dat ik meer verstand van voetbal en voetballers heb dan JC en ik durf dat hardop te zeggen. Maar ik weet me niet omringd door nederige journalisten, hielenlikkers en apostelen die me bewieroken. Ik was 37 jaar trainer, behaalde 11 titels, ben nooit gedegradeerd en ik heb vaak gewerkt met voetballers die alles op basis van hun mentaliteit moesten doen.
De terugkeer van de zelfbenoemde Messias is geen garantie voor succes, dat mag u als zekerheid aannemen.
De aanstaande benoeming van Keje Molenaar daarentegen lijkt mij wél de sleutel naar succes. Intelligentie, betrouwbaarheid, levenservaring, voetbalinzicht, onafhankelijkheid, die begrippen zijn op Molenaar van toepassing. Wat Cruyff ontbeert, heeft hij.
Dat ik vanaf nu verketterd zal worden neem ik op de koop toe.
Ik heb gezegd.

Peter van de Rijt
Sportcommentator Soeverein

Fred Rutten weer met lege handen

In alle landen om ons heen is de strijd een paar wedstrijden voor het einde even spannend als bij ons. Zelfs een enorme voorsprong van soms wel 13 punten bleek geen enkele garantie dat de titel zou worden binnengehaald. En wat voor de titels geldt, heeft in al die landen ook betrekking op de degradatie. Fantastisch spannend! Engeland, Frankrijk, Spanje, Italie, België, Duitsland: nergens is er al een kampioen bekend, heerlijk!
Bij ons zal het titelgevecht pas op de allerlaatste dag zijn ontknoping beleven.
Vrijdag voorspelden alle kenners (en dat zijn er nogal wat) dat FC Twente in Den Haag zijn titel zou leveren. Maar na negentig minuten, inclusief een onterecht afgekeurd doelpunt van Bryan Ruiz en een aan ADO onthouden strafschop, bleek dat FC Twente nog volledig op titelkoers ligt. Ondanks arbiter Jan Wegereef, die dus ongeschikt is om zulke topwedstrijden te fluiten.
Het antwoord was aan PSV. De messen waren geslepen in Rotterdam waar men de 10-0 nederlaag van november ook over een halve eeuw nog niet vergeten zal zijn. Feyenoord speelde fris, enthousiast, met passie en inspiratie en PSV kijkt na die oorwassing en een 3-1 nederlaag inmiddels tegen drie punten achterstand aan. De Eindhovenaren beginnen hun twee laatste wedstrijden met een waslijst aan geschorsten. Thuis tegen Vitesse en op de slotdag uit tegen Groningen, hun titelaspiraties kunnen weer gewoon de ijskast in. Fred Rutten staat straks weer met lege handen.
Ajax won van Excelsior dat lang op 1-1 bleef staan. Maar toen de jonge scheidsrechter Makkelie de Amsterdammers de helpende hand toestak, brak het verzet van de sympathieke ploeg uit Kralingen.
Ajax staat één punt achter op FC Twente en reist komende week af naar Heerenveen. Nog kort geleden een onneembare veste, nu een makkie. Heerenveen bestaat uit elf spelers in hetzelfde shirt die allesbehalve een eenheid vormen of motivatie uitstralen. Iedereen speelt daar voor zichzelf. Gezien de krankzinnig slechte verdedigers van Heerenveen zal Ajax ook in Friesland winnen. En omdat FC Twente thuis tegen Willem II weer drie punten binnenhaalt, is de echte competitiefinale pas op 15 mei in de ArenA: Ajax-FC Twente.
Bij winst of gelijkspel zijn de Tukkers weer kampioen, anders bekroont scheidend voorzitter Coronel zijn beleid met de landstitel.
Wat een geweldige apotheose,voor alles en iedereen die van voetbal en spanning houdt.

Peter van de Rijt
Sportcommentator Soeverein

Onderscheiden Karel V: mij niet meer gezien!

Een bezoek aan de stad Utrecht is een crime. Met een auto het centrum in is onbegonnen werk. Dan maar met de trein en daarna per taxi? Doe je ook niet voor je plezier. Maar ja, we moesten echt een keer naar Karel V, het met één Michelin-ster onderscheiden restaurant van het meest luxueuze hotel van de Domstad. Om tien voor zes stonden we voor de deur maar we werden zonder pardon uit de deuropening van Karel V gebonjourd. Op extreem bitse toon.
Zes uur is zes uur, zoveel is zeker bij Karel V.
Of we op het terras van de bistro vast even een aperitief wilden drinken. Met tegenzin gehoorzaamden wij, een alternatief was er niet.
Op dat terras stond de serveerster met de enige gasten te praten. Wij begroetten haar, gingen vier meter verder zitten, keken haar recht in het gezicht, maar tien minuten lang negeerde ze ons volledig en ging ze gewoon door met haar onderhoud. Onze armgebaren en mimiek maakten geen enkele indruk.
Ik was het zat, stond op en met mijn zachtfluwelen stem las ik haar een stukje uit eigen werk voor, waarna ik geïrriteerd het terras verliet.
Nog mazzel dat we toen wél de schitterende refter van het oude klooster mochten betreden.
Sublieme zaal en een op zich vriendelijke bediening tijdens de hele avond.
We kozen voor Noordzee-krab, die ruim voldoende maar een beetje smakeloos ter tafel kwam. En mijn zeeduivel was gewoon niet op temperatuur.
Ik maakte daar beschaafd een opmerking over, maar verder dan “we geven het door” kwam men niet. Mijn tafelgenoot smulde overigens van de ree.
Maar laten wij wel wezen; hoofdgerechten van 55 euro en voorgerechten van 32 euro, dat zijn prijzen voor gerenommeerde tweesterren-etablissementen. Karel V heeft heus wel een goede keuken, maar de prijs/kwaliteit-verhouding klopt niet en dan heb ik het nog niet eens over de relatief geringe kwantiteit die wordt uitgereikt.
Door het schandelijke gedrag van die serveerster die maling heeft aan haar gasten, begon mijn avond in diepe mineur. Dankzij het eten verbeterde mijn stemming wel iets, maar voorlopig zal ik de reis naar Karel V niet meer maken.
Zeker niet zolang men er personeel handhaaft voor wie de simpelste basiscursus klantvriendelijkheid nog veel te hoog gegrepen is.

Grand Restaurant Karel V
Geertebolwerk 1
3511 XA Utrecht
Tel. 030 233 75 75
www.grandrestaurantkarelv.nl/nl

Joop Rentmeester
Restaurantcriticus Soeverein

De terugkeer van Coronel?

Coronel met Van den Boog

Wat is er leuker dan op zaterdag gewoon een hele dag op een voetbalcomplex de jeugd te zien spelen? Met bloedfanatieke leiders langs de lijn die permanent onzin uitkramen (altijd vanuit een negatieve grondhouding) en ouders die ervan overtuigd zijn dat hun zoon, spelende in de C8 of D5 van de plaatselijke club, een grootse toekomst staat te wachten.Ook al zie je na drie seconde dat hun zoon meer geschikt is voor alle andere sporten dan het edele voetbalspel. Ik geniet ook altijd van club-grensscheidsrechters die slechts twee regels kennen: over de middenlijn is het buitenspel en over de zijlijn is altijd een inworp voor de eigen club. En zo hoort het ook!
Maar ik zag ook talent.
DWV, een roemruchte club uit Amsterdam-Noord, speelde in Heemskerk. Hun coach is de ex-prof Stanley Brouwer die met zoveel liefde en enthousiasme zijn expertise aan zijn A-jeugd van 16 tot 19 jaar overdraagt, dat zelfs zo’n groep van allerlei nationaliteiten tot een eenheid gesmeed kan worden. Dat is de uitdaging van vandaag: op basis van desnoods zes verschillende culturen toch een team bouwen.
Stanley, die vroeger alle scheidrechters bij de begroeting al voor rotte vis uitmaakte en dan was hij erg mild, preekt nu beschaving en respect voor de leiding.
Een glimlach kon ik niet onderdrukken. Jeugdvoetbal is de bakermat van het spel, laten we dat nimmer vergeten.
De laatste weken schuifel ik vaak in die zogeheten wandelgangen, waar je vooral je oren open moet houden. Zo weet ik -en dat is een echt nieuwtje- dat men binnen Ajax bezig is alsnog een nieuw bestuur onder leiding van Coronel in elkaar te zetten. De door een bepaalde krant zo schandalig te kijk gezette, integere voorzitter zou leiding moeten gaan geven aan een bestuur dat de steun heeft van beide kampen. Op de stoel van Rik van den Boog komt dan Keje Molenaar te zitten, die tevens de portefeuille voetbaltechnische zaken gaat beheren. Dat zou trouwens tijd worden. Tevens zal Theo van Duivenbode plaats nemen in de Raad van Bestuur.
Ook voor Jeroen Slop is het over en uit, niet geheel onbegrijpelijk. Hij zal vervangen worden door Sirik Goeman. Oud-speler van zowel de Ajax-jeugd als de zaterdagtak en als ik mij goed herinner een prima speler en zeer prettig mens. Dat hij registeraccountant is met een mooie staat van dienst is erg handig voor iemand op deze belangrijke post.
In deze constructie is er geen plaats meer voor ‘scholletje’ Danny Blind.
Natuurlijk meld ik me weer als ik mijn volgende wandelgangenpromenade achter de rug heb. Ik loop zo slecht en traag dat ik elk geluid opvang.

Peter van de Rijt
Sportcommentator Soeverein

Moszkowicz kan het schudden

Het zinloze proces tegen Wilders is ook hoogstaand theater. Ik denk dat Joop van den Ende al een paar scriptwriters heeft gebeld, hij en concurrent Albert Verlinde overwegen ongetwijfeld een musical.
Mijn verbijstering geldt de rechterlijke macht. Misschien is tomeloze arrogantie de meest voor de hand liggende vluchtroute als je je geconfronteerd weet met een juridische agressor als Moszkowicz, die zich -overigens terecht- de mond niet laat snoeren. Maar dankzij het proces-Wilders is de vraag aan de orde hoe we eigenlijk aan onze rechters komen.
De facto gaat het om een vorm van coöptatie en in de praktijk blijkt nu dat je voor zo’n erg vaste betrekking alleen in aanmerking komt als je tot een bepaald milieu van extreem zelfingenomenen behoort, nog afgezien van een -aangetoonde- politieke voorkeur voor D66 en Groen Links.
Ik attendeer nog even op het handjeklap van ex-rechter Kalbfleisch en zijn rechterlijk maatje Westenberg. Meineed, corruptie in de Chipshol-affaire, tien tegen éen dat Berlusconi dergelijke magistraten in zijn maffia-land al ten voorbeeld stelt. En zo’n Kalbfleisch die op kantoor blijkbaar zijn broek niet kon aanhouden, gaat dan als chefje van de Mededingingsautoriteit boetes uitdelen aan ondernemingen die een beetje samenwerken?
Zullen we rechters voortaan gewoon kiezen? Bij wijze van laatste Amerikaans idee.
Dan krijg je allicht niet beste kenners van de letter der wet, maar wel mensen die we bij een verkiezing een beetje hebben leren kennen en die de geest van de wet verstaan.
En ik vrees dus dat de rechterlijke macht inmiddels intern heeft besloten dat Moszkowicz helemaal nooit meer een proces wint. Die brutale ‘buitenstaander’ zal hoe dan ook ‘kaltgestellt’ worden, daartoe belt het ‘milieu’ van de rechterlijke macht dit weekeinde met elkaar; en niet zo’n beetje intensief. Dat de rechterlijke macht een klef en ééndimensionaal stelletje is, dat moet toch nog onder de pet verborgen blijven.
Gaat niet lukken, tenzij de volksvertegenwoordiging blijft pitten.

Peter Hooft
Redacteur Soeverein

Prognose: Ron Blaauw gaat een Michelinster verliezen

Jarenlang zetelde Ron Blaauw in Ouderkerk aan de Amstel waar hij twee Michelin-sterren bij elkaar kookte. Niet iedereen kon die hoge onderscheiding helemaal plaatsen, maar Michelin bepaalt de norm en twee sterren verover je niet zomaar.
Plots stonden de kranten ermee vol dat Blaauw Ouderkerk verliet en in Amsterdam Zuid, vlakbij het Haarlemmermeerstation, een nieuwe start zou maken.
We gingen kijken en meteen concludeerden we dat we in een mooie, laagdrempelige brasserie binnen waren getreden.
Zeker 30 gasten hadden voor een lunch op dit adres gekozen, hetgeen te beschouwen valt als een bevestiging van die laagdrempeligheid.
De lunchkaart was piepklein. Ik heb daar in beginsel geen probleem mee, want de ervaring leert dat een overzichtelijke kaart vaak een kwaliteitsgarantie impliceert. Maar de twijfel sloeg toe bij de serie amuses die lekkerder oogden dan ze waren. Gewoon te weinig smaak.
We kozen bij wijze van voorgerecht voor een kreeftbereiding en mijn gast voor een prachtige roti. U leest het goed, roti. De keuken van Suriname. Dankzij de aanpak van de meester zelf was deze schotel behalve verrassend ook erg lekker, perfect op smaak.
Mijn steak tartaar was redelijk, maar niet beter dan die ik op andere adressen krijg voorgezet. Bovendien was het jammer dat dit gerecht niet aan tafel werd bereid, zoals het hoort. Ik had dus geen invloed op de smaak en daar gaat het nou net om bij deze Franse oer-klassieker.
Overigens: de bediening was losjes maar heel goed, attent en voorkomend.
Had ik niet had geweten dat dit Ron Blaauw in een nieuwe omgeving was, dan had ik geschreven dat Amsterdam er -na Flo- weer een prachtige brasserie bij heeft gekregen.
Denkbaar is dat ik Blaauw daarmee een plezier had gedaan. Een goed lopende brasserie is allicht in commerciële zin aantrekkelijk. Maar hoe ga je dan met de Michelin-sterren om? Ik vroeg of men verwachtte die onderscheiding te behouden? ‘Jazeker’, luidde het antwoord.
Maar eerlijk gezegd kan ik kan mij niet voorstellen dat Monsieur Michelin die mening deelt. Een twee sterrenrestaurant heeft volgens de wetten van de Bandenman behalve een topkeuken ook allure. En daar zit ‘m de kneep. De ambiance van een brasserie, geen waarlijk superieure keuken, en dan twee sterren?
Ik verwacht dat de nieuwe Ron Blaauw geweldig gaat lopen, voor lunch en diner volgeboekt. Op zich al een hele prestatie in deze tijd. Maar ik verwacht ook dat er hier zeker één ster ingeleverd moet worden. En ik vermoed dat Blaauw dat niet eens heel erg zou vinden. Twee sterren en een driekwart lege zaak is tenslotte niet iets waar je als horeca-ondernemer blij van wordt.
We gaan er zeker terug, óók omdat de prijzen heel acceptabel zijn.
Ron Blaauw
Sophialaan 55 hs
Tel. 020 496 19 43
http://www.ronblaauw.nl

Joop Rentmeester
Restaurantcriticus Soeverein