Mooi zo: géén WK in Nederland!

Ik neem u even mee terug in de tijd. In de jaren tachtig van de vorige eeuw stelde Nederland zich kandidaat voor de organisatie van de Olympische Spelen in 1992.
Onder leiding van burgemeester Ed van Thijn dacht Amsterdam zeker te weten dat al die corrupte leden van het IOC, aangevoerd door de Franco-aanhanger Samaranch, op ons land gingen stemmen. Terwijl de Spanjaard Samarnach ook Barcelona in de aanbieding had. Hoe naïef wil je zijn?
Zelden is Nederland zo afgegaan. Al in de eerste rond lagen we eruit met slechts 5 trooststemmen. Kapitalen aan promotie verspild en amper serieus genomen. Een heks als Saar Boerlage van het Nee-Komité zette ons land tussen de bedrijven door nog even voor schut. Maar we schijnen toen niet geleerd te hebben dat ons land nooit en te nimmer een serieuze kandidaat kan zijn voor de organisatie van een evenement met wereldimpact.
Te klein, te democratisch, onvoldoende corrupt, noem maar op. Allerlei positieve kwaliteiten dus, die ons bij voorbaat kansloos maken. Ik vind: doe nooit meer mee aan de race om de organisatie van de Olympische Spelen. Raar dat er blijkbaar toch weer veel domme mensen zijn die een gooi willen doen naar de Spelen van 2028.
Ondertussen staat ons de volgende ontluistering alweer te wachten. Samen met België hopen we het wereld kampioenschap voetbal binnen te halen, in 2018 of 2022.
Hopen en dromen is ieders goed recht, maar de desillusie zal er eind van de week niet kleiner door zijn. Want we zijn niet eens een optie.
We doen voor spek en bonen mee. Natuurlijk is het bidbook best te verdedigen, maar tegen landen als Rusland en vooral Engeland zijn we volstrekt kanloos. Net als destijds Samaranch is FIFA-baas Blatter, meneer ervoor is te veel eer, een ordinaire dictator die volstrekt niet deugt. Deze vallende ster (klik hier voor het filmpje) is iemand die zijn oren alleen al uit eigen belang zal laten hangen naar Poetin, Rusland en Engeland waar alle stadions al kant en klaar zijn en die nu al aan alle eisen van 2018 voldoen.
Ik denk overigens dat Nederland nooit echt heeft geloofd in het binnenhalen van het WK. Niet Johan Cruyff en Guus Hiddink waren immers de ambassadeurs die ons wereldwijd op de kaart moesten zetten, maar Ruud Gullit. Wie even naar het CV van Ruud kijkt, weet meteen dat hij bij uitstek een man is die ons land vooral niet moet vertegenwoordigen. Ooit een prachtvoetballer, maar hij heeft ook de toenmalige bondscoach Thijs Libregts op een zeer onfatsoenlijke manier laten struikelen. Tijdens de voorbereiding op het WK van 1990 liet meneer allerlei hoeren naar zijn hotel komen. Teambelang ondergeschikt aan persoonlijk genot.
Als trainer ontslagen bij Chelsea en Newcastle wegens luiheid, arrogantie en diva-gedrag, zelfs in Californië als coach mislukt. Ook is hij als een van de architecten verantwoordelijk voor de ondergang van Feyenoord. Samen met kakelnicht Petrovic, net deze week weer eens ergens ontslagen, en ‘directeur’ Wotte presteerde Ruud helemaal niets en gaf hij een fortuin uit aan tweede- en derderangs voetballers, ondertussen nooit vergetend zijn eigen zakken royaal te vullen.
En deze Ruud Gullit is onze ambassadeur. Te gek voor woorden en het geeft al aan dat de echte toppers perfect aanvoelden dat ze hun vingers niet aan deze kandidatuur moesten branden. Vanaf de zijlijn knikten ze weleens, maar ze wilden vooral niet nadrukkelijk met deze kansloze missie geassocieerd worden.
Vrijdag zal duidelijk zijn dat we in het corrupte spel om de toewijzing van een groot toernooi opnieuw als joker hebben meegedaan. Mooi zo. Laten we trots en tevreden zijn dat deze beker aan ons voorbij gaat. De Olympische Spelen van 2028 moeten we al helemaal niet willen.

Peter van de Rijt
Sportcommentator Soeverein

De euro wankelt

De euro heeft me nooit zo geboeid en ik reken nog steeds alle prijzen in guldens om. Weet je tenminste wat iets werkelijk kost. Ik kom nogal vaak in Frankrijk, waar ze de prijzen consequent ook in francs vermelden. Zo hoort het én het getuigt van een toekomstvisie. Want zo ongeveer per dag wordt de kans kleiner dat de euro de crisis overleeft.
Was ik Albert Heijn, dan zou ik nu alvast weer prijzen in betrouwbare harde guldens laten zien. Hoewel? Talloze klanten zouden zich kapot schrikken.
Maar dat de euro op z’n laatste wankele beentjes loopt, dat lijkt me duidelijk.
Er zal wel een soort Noord-Europese euro komen. Zuid-Europa (en Ierland) zijn beroofd van hun lucratieve mogelijkheid hun oorspronkelijke munten te devalueren. Als ze hun schuldenpositie willen afbouwen, moet er meer geproduceerd en geëxporteerd worden. Maar wát dan? Sinaasappels, olijven, Ierse whiskey? Nee, daar zit de wereld op te wachten, zullen we maar zeggen.
Toerisme dan, als bron van inkomsten? In Ierland regent het, de Spaanse kust is verloederd en Griekenland en Portugal hebben het prijstechnisch al tegen Turkije afgelegd.
Over vijftig jaar zal op alle universiteiten onderwezen worden dat de euro een spannend avontuur was. Met de beste bedoelingen enzo. Maar dat iedereen de ondergang ervan had kunnen voorzien. Ultiem zwakke en tamelijk sterke munten smelt je niet om in een potje Wereldmunt, tenzij je het idee van nationale autonomie naar het archief verwijst.
Dat is ‘Brussel’ en de ECB nog niet gelukt en ik mag hopen dat dat zo blijft.
Vooralsnog gaat het alleen over een banken- en kredietcrisis. Maar binnen 5 jaar speelt de pensioencrisis in heel Zuid-Europa, Frankrijk en Italië niet uitgezonderd.
En dan? Onze minister van Financiën stelt zich -namens ons als belastingbetalers- opnieuw ‘garant’?
Die euro voelde wat mij betreft vanaf het begin al niet goed. Ik denk nu dat mijn intuïtie destijds niet onderdeed voor die van een helderziende.

Tobias den Besten
Economisch medewerker Soeverein

Voorbeeldfunctie?

Gaarne zou ik in contact komen met andere landgenoten zonder ‘voorbeeldfunctie’.
Veel zullen het er niet zijn. Want volgens mij krijgt tegenwoordig ongeveer iedereen zo’n onbezoldigd nepbaantje in zijn schoenen geschoven. Van rechter tot profvoetballer, van Kamerlid tot opvangoma, iedereen een voorbeeldfunctie!
Volgens Van Dale is een voorbeeldfunctie ‘een functie die iets heeft omdat het tot navolging kan bewegen’. Dus behalve een aardige oma heeft ook Willem Holleeder een voorbeeldfunctie.
Dat komt die man bij de rechter slecht uit. Want foutje + voorbeeldfunctie = extra straf. Zie ook de bijtgrage heer Suarez.
Het rare van de voorbeeldfunctie is dat je er niet van ontheven kunt worden. Eenmaal een voorbeeldfunctie, altijd een voorbeeldfunctionaris. En je kunt er niet naar solliciteren. Voor je er erg in hebt, ben je aangesteld, en verplicht op eieren aan het lopen.

Eddy Arnoldus
Medewerker Soeverein

Koop geen huis!

Volgens het CBS zijn de huizen in ons land -gemiddeld- weer een klein beetje goedkoper geworden. Ruim één procent, vergeleken met oktober 2009. Ik weet het, zo’n gemiddelde zegt niets. Vrijstaande (lees: duurdere) woningen daalden scherper in prijs, om maar wat te noemen. Maar in augustus en september was er sprake van een geringere prijsdaling (0,4 en 0,6 procent) ten opzichte van diezelfde maanden vorig jaar. Dit duidt op een acceleratie van de prijsdalingen. Zou ik overwegen een huis te kopen, dan koos ik voor uitstel.
Verrassend dat woningen goedkoper worden? Nee hoor. Ik hecht niet blind aan economische theorieën, het zijn tenslotte maar theorieën en de economische wetenschap, nou ja, zullen we zeggen: kinderschoenen? Maar een concreet en controleerbaar onderzoeksresultaat, daar geloof ik in. En ik heb dus zien aankomen dat onze woningen goedkoper zouden worden. Want Piet Eichholz, hoogleraar aan de Universiteit van Maastricht, heeft aangetoond dat een pandje aan de Amsterdamse Herengracht nu even duur is als in 16zoveel, de inflatie meegerekend.
De ultimieme bevestiging van de economische theorie dat de huizenprijzen -over een reeks van jaren gerekend- in de pas lopen met de geldontwaarding. Bij een inflatie van 3 procent worden woningen 3 procent duurder, en omgekeerd.
In het voorbije decennium hadden we te maken met een beperkte geldontwaarding van amper een procent of wat per jaar. Maar de gemiddelde huizenprijs steeg in die periode van ‘het kan niet op-gevoel’ extreem. Gelet op de theorie én het onderzoeksresultaat van Eichholz hebben we dus ook in ons land met een bubbel op de woningmarkt te maken. In de VS en Ierland kennen ze nu de consequenties. Ik denk dat ook in andere Europese landen onroerendgoed overprijsd is. In Spanje en Portugal ben je nu tot wel 50 procent voordeliger uit dan in 2008, ik durf de prognose aan dat Italië, Frankrijk, België en tenslotte Nederland met een vergelijkbare ontwikkeling te maken krijgen, zij het minder dramatisch.
Conclusie: nu niet kopen, waar dan ook.
Maar zodra het erop lijkt dat de prijzen hun laagste peil bereikt hebben, meteen toeslaan!
Want het kan bijna niet anders of we krijgen maar weer eens met serieuze geldontwaarding te maken. En dan is een eigen huis het beste wapen tegen de effecten daarvan. Zo blijkt zonneklaar uit het onderzoek van Piet Eichholz.

Tobias den Besten
Economisch medewerker Soeverein

Ondergewaardeerd: restaurant Merlet in Schoorl

November: de culinaire gidsen zijn weer verschenen. Ik noem de al tientallen jaren ‘gezaghebbende’ Michelingids. Daarnaast Lekker dat dit keer kiest voor een hagiografie voor alles en iedereen, zodat een eenvoudig A-4 tje zou hebben volstaan onder de kop: alles prima en nog goedkoop ook. Dan heb je verder nog de Gault&Millau met zijn jaarlijkse gratis advertentie in het Stan Huygens Journaal van De Telegraaf. Maar eigenlijk is de G&M nauwelijks serieus te nemen. Zelfbevrediging van de hoofdredacteur in Jip & Janneke-taal. Al die deskundige rapporteurs van de gidsen trokken het land door, mogen we aannemen..
Maar in hoeverre kloppen hun bevindingen?
Soeverein neemt vanaf nu regelmatig de proef op de som.

We beginnen onze reis in hotel-restaurant Merlet in het Noord-Hollandse Schoorl.
De gidsen zijn positief, Merlet is zelfs de top-20 van Lekker binnengeslopen, op plaats 19.
Dit is absoluut aan de lage kant.
Want Merlet heeft zich ontwikkeld tot een van de beste en mooiste eetpaleisjes van ons land. De huidige ster in de Michelin zal ooit een tweede opleveren, zeker als je dit adres afzet tegen etablissementen die al zo een tweede ster hebben bereikt.
Iedere gast moet hopen op mooi weer bij een bezoek aan Schoorl. Merlet voert een heel soepel terrasbeleid, zodat –bij redelijk weer- een onvergetelijke ervaring met uitzicht op de landerijen en de duinen tijdens lunch of diner gegarandeerd is.
Eerste indruk: de bediening is in handen van een jonge maar zeer deskundige brigade met Woudt Stroo als prominente eerste man. Ik vind: hij is de vertegenwoordiger van een nieuwe generatie gastheren, hij is een groot talent met kennis op culinair en vinonlogisch terrein die je als indrukwekkend mag betitelen. Gastheerschap is een nooit te onderschatten aspect bij de beoordeling van een restaurant! De charme van een overtuigende verwelkoming en begeleiding, dan praat je óók ergens over.
Maar bovenal komen we natuurlijk voor het fêteren van onze smaakpapillen en dat lukt vanaf de eerste seconde.
De kaart biedt een rijkdom aan keuzes voor carnivoren, visliefhebbers en vegetariërs.
Chef Timo Munts is in de stijl van zijn leermeester Jannis Brevet (InterScaldes in Kruiningen, 2 Michelin-sterren) op zoek naar perfectie en die bereikt hij vaak.
De porties zijn van royale snit en de smaakcombinaties zijn uitgebalanceerd. Over alles is nagedacht, elk gerecht getuigt van ambachtelijk plezier..
Waar je in sommige restaurants last minute een PL moet afsluiten om zelfs maar een simpel 3-gangenmenu te kunnen betalen, zijn de prijzen bij Merlet meer dan toegankelijk.
Voor de liefhebber van kazen: vergeet hier nooit te genieten van het kakelverse royale assortiment. De vakkennis van de dame die ze aan tafel aanbiedt, is ongekend hoog.
Merlet is naar mijn mening een tweede Michelinster waard en zou –mede gelet op het riante aanbod aan mooie Nederlandse topkeukens- niet misstaan op plaats 11 in Lekker.
Dat je zo van de tafel in een bed kan stappen in een van de prachtige kamers is een pré. En ik kan u influisteren dat het ontbijt met krant zijn gelijke in ons land niet kent.
Volgende keer: Le Défi in Sprang-Kapelle

Joop Rentmeester
Restaurantcriticus Soeverein

Karate-Cantona tegen de bankiers

Herinnert u zich Eric Cantona nog? Franse international, die wereldwijd in opspraak raakte toen hij in 1995 als speler van Manchester United een karatetrap uitdeelde aan een tribuneklant tijdens de uitwedstrijd tegen Crystal Palace.
Cantona, inmiddels 44 jaar, werd zwaar bestraft. Acht maanden schorsing plus 30.000 pond boete. Tegenwoordig verdient de geboren Marseillais zijn brood als acteur en in de muziekbusiness.
Vandaag keert Cantona teug in de arena van de internationale publiciteit. Met een karatetrap waarvan dit keer het bankwezen het slachtoffer is, of moet worden.
Hij heeft zich aangesloten bij de activisten, die de website bankrun2010.com zijn gestart en die iedereen oproepen op 7 december al zijn geld van de banken te halen.
Volgens Cantona, wiens opa van Sardinië naar Marseille emigreerde, kan er “een broodnodige revolutie ontketend worden als de banken wereldwijd lamgelegd worden”. Cantona meent dat de banken verantwoordelijk zijn voor alle financiële problemen in de wereld.
Alle ellende, dat lijkt me overdreven. Maar dat het mooi geweest is met al die superdik betaalde jongens en meisjes van de banken en de bonussen, daarin heeft de karate-specialist natuurlijk groot gelijk. Zoals het ook klopt dat het tamelijk raar is dat zogeheten ‘systeembanken’ niet mogen omvallen. Belastingbetalers worden gedwongen het faillissement van die instellingen te voorkomen. Maar een ZZP-er in financiële sores krijgt altijd eerst de Belastingdienst achter zich aan.
Niet dat ik de consequenties kan overzien, maar een internationale run op de banken op 7 december zoals Cantona bepleit, het idee spreekt me aan. De bankenbonussen worden meestal zo rond kerst uitgekeerd.
En ik heb makkelijk praten. Zoals eerder in deze kolommen betoogd, koester ik al jaren een diep wantrouwen jegens bankiers en verzekeraars. Ik heb dan ook geen geld op enigerlei bank staan. Mijn vrouw is mijn bankier en ze bewaart duiten in een thuiskluis die door onze vervaarlijke herdershond wordt bewaakt.
Ik denk dat Cantona echt op een sociaal-economische revolutie zonder bloedvergieten hoopt.
Het lijkt me zo’n gek idee niet het kapitalisme opnieuw uit te vinden. En dan een beschaafde variant daarvan.
Meestal is er agressie nodig om een revolte te ontketenen. Dan zijn we bij Cantona aan het goede adres. Zou het toeval zijn dat iemand die een Aziatische vechtsport beheerst de vlam in de pan steekt? Klik hier voor het filmpje, klik op English voor ondertitels.

Peter Hagtingius
Hoofdredacteur Soeverein

Mijn enquête in de bestuurskamer van Ajax

Ajax-PSV. Ik keek er al dagen naar uit. Onrust bij de Amsterdammers na een paar nederlagen en weer eens ongewenste en volstrekte irrelevante adviezen van Johan Cruyff. PSVzonder spectaculair voetbal toch bovenaan de ranglijst en dat kan nooit toeval zijn.
Ik toog naar de ArenA en terwijl ik mij tegoed deed aan heerlijke broodjes in de bestuurskamer, hoorde ik veel mensen fluisteren:”Cruyff is helemaal niet begaan met de club, Cruyff is begaan met zichzelf”.
Als Ajax hem echt ter harte ging, had hij zich allang bij president Uri Coronel gemeld om zitting te nemen in de ledenraad.
Nee, Johan schept er -nu de pensioengerechtigde leeftijd naakt- een bijna sadistisch genoegen in om via zijn spreekbuis De Telegraaf allerlei hele en soms halve onzin te debiteren.
Zijn volgelingen zijn een paar journalisten op hun retour, plus oud-spelers die tijdens hun carrière als basisregel hebben geleerd dat je nooit Johan moet tegenspreken. Want hij kan je maken en breken. Dus ook uit de hoek van deze grijze ex-voetballers kan Cryuff op onvoorwaardelijke steun rekenen.
Dat die mensen amper weten dat een Raad van Advies vrijwel geen macht heeft, ontgaat hen volledig. En te vrezen valt dat hun inbreng beperkt zou zijn, gelet op hun beknopt intellect. Ik wijs er nog maar eens op : tegen een bal trappen in de jaren ‘70 is een heel andere tak van sport dan visie en leiderschap combineren
Toen ik even voor Maurice de Hond speelde in de bestuurskamer, peilde ik dat circa 75 procent van mijn gesprekspartners onvoorwaardelijk kiest voor de huidige Ajax-leiding. Met dien verstande dat ze Rik van den Boog graag door Keje Molenaar vervangen zien. Ik schat dat 25 procent van de aanwezigen het liefst nog dezelfde avond de Messias zouden willen ontmoeten.
Ook de rel tussen Martin Jol en Danny Blind was voer voor allerlei speculaties.
Danny is een onbetrouwbaar sujet, zo schrijf ik al jaren. Hij heeft maar één doel: de promotie van zijn eigen ego, desnoods ten koste van alles en iedereen.
Mislukt als hoofdtrainer, mislukt als assistent, mislukt als TD, mislukt als mens.
‘Een assistent is loyaal of neemt ontslag’, was altijd het adagium van Bobby Haarms. Dat is het uitgangspunt en dus dient Danny onmiddellijk de ArenA te verlaten. Hij wordt gehaat in alle gelederen, zo is mij duidelijk geworden. Dat een aantal supporters hem op handen draagt, zeg alles over die groepering die zonder enige nuance maar wat krijst.
Zoon Daley Blind vormt de inzet van het conflict tussen Martin met Danny.
Daley is een prachtvoetballer en ik hoop dat hij snel onderdak bij een solide subtopper vindt. Met pa op de tribune, zo ver weg van Amsterdam als maar denkbaar is. Jammer dat het talent Daley de dupe dreigt te worden van het ego van zijn zelfingenomen vader.
Overigens: ik zag in de ArenA een matige wedstrijd zonder echte spanning en de 0-0 was daar het gevolg van.
Je ziet aan Ajax dat het geen elftal is dat voor en met elkaar de strijd aangaat. Je ziet dat de bijtgrage Suarez en El Hamadoui elkaar het succes niet gunnen. Je ziet dat Maarten Stekelenburg de maanden aftelt dat hij elders zijn kwaliteiten mag tonen, je ziet aan de non-verbale communicatie dat Jol en Blind in twee werelden leven.
Je ruikt in de bestuurskamer dat het tijdperk Rik van den Boog en Jeroen Slop ver over zijn houdbaarheidsdatum heen is.
Dan mag je ook niet mopperen als er geen topprestaties worden geleverd door vet betaalde profvoetballers.

Peter van de Rijt
Sportcommentator

Marktplaats voor miljonairs

Met de feestdagen een miljoentje of wat te vergeven aan leuke presentjes voor uw dierbaren? Kijk eens op http://www.jameslist.com de marktplaats voor miljonairs. Met een riant aanbod van ruim 65.000 peperdure artikelen, zoals privévliegtuigen, superjachten, exotische bolides, woonpaleizen, exclusieve horloges en nog veel meer, is jameslist de grootste tweedehands marktplaats voor luxe goederen ter wereld. Een hebbedingetje als een Agusta AW139 helicopter met ‘executive seats’ met crèmekleurige lederen bekleding, vergadertafel en minibar kunt u natuurlijk gewoon cash kopen: voor bijna € 9.000.000 een koopje. Maar mocht een Alexander 121 powerboat van € 55.000.000 iets te begrotelijk zijn, dan is leasen een optie. Met een netwerk van zo’n 1200 geselecteerde en gescreende dealers is het geen probleem om een tweedehandsje een jaartje of wat te huren. Geeft u liever een cadeautje dat in de schoen of onder de kerstboom past, dan is een Royal Oak horloge van Audemars Piguet voor slechts € 750.000 het ideale weggevertje. En viert u de feestdagen liever in een vers aangekocht of geleased droompaleis op een uitverkoren locatie, dan kunt u een prettig pandje in bijvoorbeeld Andalusië (€ 90.000.000, vlakbij het beroemde Alhambra ) of op Honolulu (€ 59.000.000) overwegen.
Binnenkort zijn er ook privé-eilanden in de aanbieding!

Renée Vonk
Redacteur Soeverein

Reisbureau Hilversum

Zie dat de koers van het aandeel Air France-KLM behoorlijk gestegen is op de Amsterdamse Effectenbeurs.
Verbaast me niks, na een weekje publieke omroep kijken. Dan weet je weer dat de beste klant van die luchtvaartfirma de Nederlandse publieke omroep is. Voor extreem veel rare programma’s (van Spoorloos tot Pelgrims) worden extreem veel tickets gekocht. Een pelgrim op een ezeltje naar Jeruzalem? Ook de EO reist liever business-class.
Iets van budgetbewaking telt niet in Hilversumse kring, de belastingbetaler dokt toch wel. Want die kan niet anders, volgens de wet.
’t Zal mij benieuwen of de publieke omroep echt minder belangstelling trekt als er straks 200 miljoen bezuinigd is. Niet dat ik geloof dat het zover komt. Maar wie weet, leveren de Gooise ‘creatieven’onder financiële druk goedkopere en toch veel spannender programma’s.

Peter Hooft
Redacteur Soeverein

Hoe de Consumentenbond faalt

Zo vond ik dus dat ik maar eens een oogarts moest raadplegen. Lag het aan de spaarlampen die ik in een vlaag van milieu-verbijstering had ingeschroefd? Of vloeide de hoofdpijn voort uit de manke kwaliteit van de boeken die ik volgens de geletterde wereld absoluut niet mocht missen? Saskia Noort, dat soort min nul-niveau.
Ik kwam aanvankelijk tot de ontdekking dat je een specialist als een oogarts niet zomaar te spreken krijgt. Een zogeheten ‘verwijsbriefje’ van een huisarts is het entreebiljet tot de wondere wereld der gespecialiseerde witjassen..
Wat te doen als je helemaal geen huisarts hebt? Zoals ik.
Uit de Gouden Gids plukte ik het telefoonnummer van zo’n collectieve huisartsenpraktijk. Dat zijn dus van die negen tot vijf-dokters, die de eed van Hypocrates per definitie aan hun laars lappen. Hun werk staat lager in de hiërarchie dan hun privé-bestaan. Dat hartaanvallen ook wel eens ’s nachts voorkomen, jammer dan. Voor de patiënt.
’t Was al een wonder dat ik iemand die zich dokter noemde, aan de lijn kreeg.
Ik zei: doe mij even een verwijsbrief voor een oogarts.
Dat bleek zomaar niet te gaan.
Eerst wenste de zich arts noemende (was het de secretaris?) zich persoonlijk over mij te ontfermen. Wist ik wel zeker dat mijn ogen minder beeld bieden dan toen ik 25 was? Of ik al bij een opticiën was geweest?
Hans Anders denkt anders dan ik. Hij is een brillenverkoper, ik niet. Mij gaat het om dubbele monocles waarmee je ook een boek kunt lezen en/of achter het stuur plaatsnemen. Hans Anders en hoe die opticiëns ook allemaal heten mogen, rekenen in omzet, en terecht, of althans begrijpelijk. Maar ik zie -hopelijk straks beter- meer in telelenzen die ruim zicht bieden, zelfs of misschien wel juist (u kent mijn vrouw niet) als ik in bed lig. Geen idee of het erfelijk is, maar in mijn familie komen zwakke tot extreem zwakke ogen nogal voor.
Ik besloot de voorgeschreven fase van de huisarts over te slaan. Ik belde een oogspecialist -de Gouden Gids op internet- die meteen in de lach schoot toen ik over een verwijsbrief begon. Ik kon de volgende ochtend al langskomen.
Is de vraag: als de kosten van de gezondheidszorg zo uit de hand lopen als verteld wordt, waarom dan zo’n verwijsbrief niet afschaffen?
Zo’n huisarts zet zijn handtekening ook niet gratis. Ook de dokter rekent in omzet.
In tal van andere landen ga je gewoon rechtstreeks naar een specialist. En je krijgt je eventuele röntgen-foto’s mee als je nog naar een andere specialist wordt verwezen.
Ik vermoed dat er tamelijk veel te bezuinigen valt op medische kosten, zonder dat de patiënt eronder lijdt. En/of hoeft bij te betalen. Simpele kwestie van systeem veranderen.
In 2011 moet iedereen weer meer premie gaan betalen voor zijn/haar verplichte ziektekostenverzekering. Ik houd niet van wettelijke verplichtingen en al helemaal niet van verzekeringspremies die dus een stuk lager kunnen zijn.
Ik snap zo’n Consumentenbond niet, die alleen laat weten welke zorgverzekeraar gunstig geprijsd is. Een echte Consumentenbond pakt de organisatie van de gezondheidszorg aan.
Ik vrees soms dat zelfs de Consumentenbond in het ‘systeem’ is ingekapseld.
Ik niet.
Peter Hagtingius
Hoofdredacteur Soeverein