Ajax:-crisis: de schuld van Cruyff

Het was gisteren een inktzwarte dag voor de A.F.C. Ajax-Amsterdam. De topclub van weleer is in de diepste crisis ooit beland met als enige hoofdschuldige het erelid Johan Cruyff, die op basis van rancunes opereert en nu al een spoor van vernieling heeft achtergelaten. En een fatsoenlijk uitvoerbaar programma heeft hij niet geleverd.
Het optreden van Cruyff verdient geen enkele waardering, maar De Telegraaf en een aantal journalisten die al zo veel verleden hebben dat ze geen toekomst meer hebben, volgen de Leider klakkeloos. Ze hebben zijn telefoonnummer in hun display en dat is op zich al puur genieten voor deze heertjes. Die beseffen dat iets van kritiek leveren hen op verbanning naar de vijandelijke linies komt te staan. Dat willen ze in hun nadagen voorkomen.
Ondertussen dragen ook zij een grote verantwoordelijkheid voor het drama dat zich nu binnen Ajax voltrekt.
Cruyff arriveerde pas tijdens de vergadering, toen hij al wist van het aftreden van de Raad van Commissarissen. Een kwestie van regie. Zo beperkte hij -opnieuw- zijn verantwoordelijkheid.
Gisteren was dus een inktzwarte dag. Omdat Uri Coronel, Joop Krant en Cor van Eijden zijn afgetreden. Dit trio was voor Ajax de ideale mix van competente leidinggevenden. Elk bedrijf zou zich een zo samengesteld bestuur wensen. Met Coronel verdwijnt zonder enige twijfel de beste en integerste voorzitter die de club ooit heeft gehad.
Inktzwart, omdat de nitwit Rik van den Boog de bijeenkomst van de ledenraad heeft overleefd. Een nieuwe start is volstrekt onmogelijk zolang dit stuk onbenul nog binnen de muren van de club rondloopt.
Inktzwart, omdat de club nu in twee kampen is verdeeld, die lijnrecht tegenover elkaar staan. Van enige eenheid kan geen sprake zijn, nu niet en morgen niet.
Inktzwart, omdat de Cruyff-bende geen plan heeft, afgezien van wat adviezen voor het jeugdvoetbal op De Toekomst en enige ontslagen her en der in de medische staf en binnen het gezelschap van de jeugdtrainers. Dat heeft dus volstrekt niets te maken met ideeën omtrent het leiden van een beursgenoteerde betaald voetbalorganisatie in al haar gelederen.
Inktzwart, omdat veel mensen fors beschadigd uit deze coup tevoorschijn komen en na jarenlange loyale en vaak zinnige diensten, nu vol frustratie en teleurstelling hun club de rug toekeren. Goed gedaan, Cruyff & Co?
Wat nu? Elkaar afmaken is geen kunst. In alle echelons visie ontwikkelen, verantwoordelijkheid nemen en beleid uitvoeren, zijn hele andere takken van sport. Cruyff en zijn aanhangers zullen nog van een koude kermis thuis komen.
Ik vind: Michael van Praag, Theo van Duivenbode, Arie van Eijden en Keje Molenaar, moeten op basis van hun intellectuele kwaliteiten, hun inzicht en hun Ajax-verleden, orde op zaken stellen. Een loodzware klus, want Cruyff heeft een puinhoop geschapen.
Ik geloof Uri Coronel als hij vertelt hoe meneer Cruyff zijn plannen wilde doordrukken met chantage en dreigementen. Zo’n man mag toch nooit enige macht binnen de club krijgen! Cruyff heeft zich volledig gediskwalificeerd en bewijst opnieuw wat ik al jaren over hem denk en schrijf: uitermate ongeschikt voor de verlossersrol die hij zichzelf toedicht. Maar ik heb dan ook zijn telefoonnummer niet en ik ben hem nooit hijgend achterna gelopen.
Triest zou ik willen zeggen: Uri, Joop en Cor, heel hartelijk dank!

Peter van de Rijt
Sportcommentator Soeverein

De ‘bonus’ van Magda Graaihans

Behalve bankiers weet ook het overheidsgepeupel van boven ons gestelden uitermate goed voor zichzelf te zorgen. Geen nieuws natuurlijk.
Voorbeeldje: in 2009 onthulde het ijverige RTL Nieuws al dat politiechefs naast hun riante salaris bakken extra geld mee naar huis nemen. Zo’n douceurtje heet een ‘toelage’, niet te verwarren met de bonus in het bedrijfsleven die -althans in theorie- slechts wordt toegekend op grond van een superieure prestatie. Een toelage krijg je bij de overheid altijd, ook als je de facto vrijwel niets uitvoert.
Waarom moet nota bene een ambtenaar, qua loopbaan extreem goed beschermd en die een alleszins redelijk gevuld loonzakje krijgt toegestopt met een toelage gefêteerd worden? Ik zou het niet weten.
Naar aanleiding van de onthulling van RTL Nieuws (2009) kondigde de toenmalige minister Guusje ter Horst een onderzoek aan. En zie: al binnenkort (2011!) zal Ivo Opstelten een desbetreffende brief naar de Tweede Kamer sturen. Tja, een beetje secuur onderzoekje vergt al gauw anderhalf jaar, zullen we maar zeggen.
In die Tweede Kamer zit ook de volksvertegenwoordigster Magda Berndsen. Namens D66. Tot voor kort korpschef bij de Hermandad te Friesland. Ik weet niet wat zo iemand geacht wordt uit te spoken (bonnenquotum in de gaten houden, onbruikbare computerprogramma’s installeren, onschuldige Somaliërs met een arrestatieteam laten overvallen, dat soort dingen?), maar een feit is dat onze Magda van wanten weet. In elk geval als het om haar eigen portemonnee gaat.
Ik baseer me even op NRC/Handelsblad van zaterdag. Die krant meldt dat het volksvertegenwoordigende vrouwtje als koddebeier te Friesland ruim een ton teveel op haar bankrekening liet bijschrijven. Via onder meer een persoonlijke toelage, huurvergoeding en belastingcompensatie krikte ze haar schamele loon van 90.000 euro per jaar op naar 154.000 euro.
Wie was de gek die al dat geld uit de staatsruif liet uitkeren? Dat was korpsbeheerder Gert Dales, die we kennen van het failliet van de Amsterdamse Noord-Zuidlijn, de diploma- en financiële schandalen bij hogeschool INHolland, destijds burgemeester in Leeuwarden, maar ook toen gewoon woonachtig in het veel gezelliger Amsterdam. Misschien wilde zijn man niet naar Friesland verhuizen, je weet het niet, je weet het nooit.
Maar Magda Graaihans wist wel degelijk dat ze zoniet illegaal dan toch in strijd met de regels toegestopt geld kreeg bijgeschreven. Ze verklapte dat ook aan de mannetjesputter Pechtold, die het stadium van ‘Kereltje’ (met dank aan Jan Bokker) nooit zal ontstijgen. De capo van het mini-partijtje D66, misschien uniformgeil, je weet het niet, wilde de moederkloek van de Friese bromsnorren met alle geweld naar het Binnenhof ontvoeren. Een hoge plaats op de kandidatenlijst was haar deel. Dat madammeke een roofoverval op de bank van de belastingbetalers had gepleegd, maakte de kunsthistoricus Pechtold niks uit. Hij zal gedacht hebben: of je nou schilderijen of declaraties vervalst, so what?
Het is in criminele kring niet de gewoonte je buit spontaan terug te geven. Dat heeft de parlementariër Berndsen als commandant van de Friese boevenvangers wel geleerd. En ze weigerde dus ook maar een kwartje van haar gejatte euro’s op een politiebureau in te leveren. Tot NRC/Handelsblad haar als dievegge portretteerde. De bank van de belastingbetalers is die krant veel dank verschuldigd, want deze voorname D66-afgevaardigde is nu bereid datgene terug te betalen “waarvan vaststaat wat onrechtmatig aan haar betaald is”. Ik reken op hooguit een halve ton, het jaarsalaris van twee agenten die op straat het vuile werk opknappen.
“Uiterst pijnlijk”, riep Pechtold toen RTL Nieuws in 2009 de toeslagen van politiebaasjes aan het licht bracht.
Ook uiterst pijnlijk is dat het korte termijn-geheugen van deze fractieleider nu al het vermoeden van een toekomst als Alzheimer-patiënt rechtvaardigt.

Peter Hooft
Redacteur Soeverein

Uitdagend (2): De beste 5 restaurants van Nederland

Deel 2: 5 t/m 1

Restaurant-recensent Joop Rentmeester reist al 35 jaar door Nederland en eet gemiddeld drie keer per week in een restaurant. We kunnen dus gerust spreken van een gerenommeerde ervaringsdeskundige. Op mijn verzoek heeft hij zijn persoonlijke top-10 samengesteld. De ‘norm’ was: hij moest er minstens vijf keer geweest zijn en het adres moet natuurlijk nog -op niveau- bestaan.
Vorige week beschreef hij de nummers 10 t/m 6.
Nu volgt de top-5.

Peter Hagtingius
Hoofdredacteur Soeverein

5: De Kromme Dissel (Heelsum)

Opvallend vaak kom ik willekeurige gastronomische liefhebbers tegen die op de vraag: ‘waar eet je het liefst?’, onmiddellijk antwoorden: “in De Kromme Dissel”. En hun enthousiasme is volstrekt terecht! Al 40 jaar non-stop een Michelin-ster, wie kan dat dit adres nazeggen? Wie er ook achter de kachel stond, nooit kwam die ster in gevaar. De huidige chef Berentsen verdient veel meer nationale erkenning, want hij kookt briljant. De klassieke keuken met een modern tintje, de ingetogen creativiteit die ik zo bijzonder waardeer. Binnen of op het mooie buitenterras laat de ambiance niets te wensen over en de bediening is attent, zij het soms iets te PopiJopi. Maar dat kan ook zijn charme hebben.
Kortom: dit adres is een absolute aanrader.

4: De Leuf (Ubachsberg)

Als iemand zijn vak serieus neemt, is het wel patron-cuisinier Paul van de Bunt. Hij reisde naar alle 3-sterren restaurants, schreef daar een prachtig boek over en laat zijn gasten natuurlijk profiteren van de kennis die hij onderweg opdeed. Hij weet zich vooralsnog met twee Michelin-sterren onderscheiden en wie hier nog nooit naar binnen is gestapt, heeft zichzelf tekort gedaan. Want je krijgt een altijd verrassende maaltijd voorgezet, vaak gebaseerd op combinaties waarvan je op voorhand misschien even denkt: wat is dit, moet dit? Maar als je zo’n gerecht eenmaal geproefd hebt, zou je wel willen uitschreeuwen dat het inderdaad zo moet en smeek je bijna om nóg een hapje.
De bediening onder leiding van zijn eega is van het niveau dat bij zo’n topadres past en ofschoon de chef allang tot de hoogste regionen is doorgedrongen, heb ik de indruk dat hij zich nog steeds ontwikkelt. Waar gaat dat toe leiden? Ik denk zomaar aan een derde ster op termijn.

3: De Zwethheul (Delft)

Mario Ridder -destijds de rechterhand van Cees Helder- nam de Zwethheul over en tilde de zaak naar ongekende hoogten. Het is permanent feest voor wie hier eet, ook dankzij Remko Bögermann die er al sinds zijn puberteit werkt en die zijn bekwame collegae aanstuurt.
Het eten verdient de kwalificatie: superieur.
Over alles is nagedacht, elk gerecht is maandenlang onderwerp van studie geweest tot men de juiste formule had gevonden. Geen wonder dat de keuken zich stelselmatig vernieuwt.
Ik meen dat als iemand razendsnel een derde Michelin-ster verdient, dan is het
patron-cuisinier Mario Ridder wel.

2: Merlet (Schoorl)

De familie van Bourgonje runt al jaren een paleisje in het Noord-Hollandse Schoorl. Hotelkamers van ongekende luxe, maar bovenal een voortreffelijke keuken die nu onder leiding staat van Timo Munts, die de Michelin-ster moeiteloos glanzend houdt. Hij kookt voortreffelijk, zoveel mogelijk met regionale producten. En vergeet hier nooit de kaas! Merlet heeft naar mijn mening de verleidelijkste kaastrolley van heel Nederland, met vaak onbekende kazen.
Jarenlang riepen alle kenners de heer Bruins van De Bokkedoorns in Overveen tot de beste gastheer en wijnkenner van ons land uit. Maar bij Merlet heb ik dus de nieuwe topper ontdekt: Woudt Stroo. Iemand met vakkennis en die daarnaast precies aanvoelt hoe je een gast ontvangt. Zodra ik maar even in de buurt ben, zet ik koers richting Merlet en bij iets van prettig weer neem ik dan plaats op het fraaie terras.

1: Apicius (Bakkum)

Wie roept dat gastronomische perfectie niet bestaat, vergist zich deerlijk. Want chef Thorvald Winter van Apicius in het Noord-Hollandse Bakkum bewijst het tegendeel.Thorvald, woont, werkt en slaapt in zijn keuken en die gedrevenheid resulteert in werkelijk fantastische gerechten. Proef hier de tarbot en denk dan nog eens na over dat begrip perfectie. De kaart wordt regelmatig vernieuwd en altijd weer verrast de sublieme kwaliteit. Illustratief is dat men hier zelfs zijn eigen brood bakt.
Het gastheerschap van broer Gaylord Winter en diens assistent Sebastiaan is boven alle lof verheven, je weet je hier echt van harte welkom.
U wilt natuurlijk een minpuntje horen. Welnu: er is helaas geen terras.

Joop Rentmeester
Restaurantcriticus Soeverein

Ajax: een schisma kan nog voorkomen worden

Op mijn oproep om zowel Arie van Eijden als Keje Molenaar bij Ajax tot crisismanagers te benoemen in mijn column van zaterdag kreeg ik ongekend veel reacties. En allemaal van Ajacieden die het roerend met me eens waren. De twee namen die ik noemde, konden op volledige instemming rekenen.
Ik kan geen krant opslaan, geen radio of TV aanzetten of Johan Cruyff bestookt de zittende bestuursleden met woorden die uw jonge columnist niet eens in zijn mond zou durven nemen. Bij Buitenhof op Nederland 1, ventileerde voorzitter Coronel, soeverein en met autoriteit, zijn mening over de hemeltergende uitspraken na de wedstrijd Den Haag-Ajax. Maar had de klasse zich niet uit te laten over het ontstane conflict binnen zijn vereniging en hij deed niet aan modder gooien.
Aanstaande woensdag komt de Ajax-ledenraad bijeen om te worden ingelicht over de stand van zaken.
Naar mijn mening is dat hét moment dat een van de ereleden, Rob Been of André Kraan, opstaat en vaststelt dat het onmiddellijk afgelopen moet zijn met het elkaar de tent uitvechten.
Dat snel geregeld moet worden dat er op basis van het Coronel-rapport een nieuwe start gemaakt wordt. Dat beide partijen -zonder dictaat- hun eigen ideeën moeten inbrengen. .
Zodra de verstandige leden daarmee instemmen, en ik kan me geen enkel andere uitkomst van de vergadering in het belang van Ajax voorstellen, belt men met Arie van Eijden en Keje Molenaar(die als lid van de ledenraad trouwens in de zaal zit). Over drie weken zijn de problemen dan opgelost en kan Ajax eensgezind aan zijn toekomst gaan bouwen.
Kies je niet voor deze weg, dan vrees ik een schisma met alleen verliezers.
Ik ben geen lid van Ajax, mag niet bij de vergadering zijn, maar 3 van de 24 leden van de raad hebben me beloofd me op de hoogte te houden.
Het zou alvast helpen als Molenaar en Van Eijden zich nu bij voorbaat bereid verklaren Ajax door deze crisis te loodsen.

Peter van de Rijt
Sportcommentator Soeverein

Ajax: zo doorbreek je de patstelling

De clash binnen Ajax tussen de huidige leiders en de coupplegers kon niet uitblijven. Waardoor de Amsterdamse club beland is in een ordinaire tweestrijd om de macht tussen Uri Coronel, vertegenwoordigd door de hopeloos onbetrouwbare Rik van den Boog, en Johan Cruyff en zijn klakkeloze volgers.
Ik vind: het is volstrekt terecht dat voorzitter Uri Coronel niet heeft toegestaan dat Ajax zich uitlevert aan mensen die nog nooit in hun leven ook maar iets hebben gepresteerd, behalve ongelooflijk goed voetballen.
En wat Johan Cruyff betreft: ik blijf van mening dat wie altijd maar kritiek levert, ook eens een keer met een consistente en begrijpelijke oplossing voor de problemen moet komen.
Dat heeft de Verlosser ook dit keer weer niet gedaan. Want leiding geven aan een beursgenoteerde onderneming vergt iets méér dan roepen: ‘we gaan een aantal mensen vervangen, we zetten trouwe volgelingen op hun posities neer en geloof ons, dan zijn we in een mum van tijd weer een topclub’. Dit is klinkklare onzin en niemand met een begin ven hersenen neemt het idee klakkeloos over. Ik geloof ook helmaal niet dat een ledenraad of desnoods alle Ajacleden zomaar een blanco cheque aan Cruyff & Co uitreiken.
Die ‘Co’ heten momenteel Dennis Bergkamp en Wim Jonk. Bergkamp staat aan een begin van zijn trainerscarrière en moet nog vrijwel alles leren van dat gecompliceerde vak.
Wim Jonk, een hork van een vent, gespeend van elke vorm van elementaire sociale vaardigheden, loopt als een Andries Jonker bij Van Gaal achter Cruyff aan. Om er maar bij te horen.
Wat nu?
Het lijkt mij helemaal niet moeilijk de patstelling te doorbreken.
Mijn voorstel luidt:
1. Benoem vandaag nog twee crisismanagers, te weten Arie van Eijden en Keje Molenaar. Daarmee krijg je kennis van het Ajax-concern, integriteit, visie en beschaving op een presenteerblaadje aangereikt..
2. Geef dat duo als opdracht het zo bejubelde rapport-Coronel, dat als leidraad moet dienen, aan te passen en te verbeteren. Binnen een maand moet er een solide verhaal klaar zijn.
3.Leg dit herziene rapport voor aan beide partijen en dan is het ‘take of leave it’.
4. Laat deze twee heren ook bepalen wie er onder Coronel op de belangrijkse posten mogen blijven zitten en wie er -eventueel- dient te vertrekken.
5. Zorg voor gerichte expertise in alle geledingen.
Cruyff-adepten en de huidige bewindvoerders moeten samen bouwen aan het vernieuwde Ajax. Iedereen roept dat men alles voor de club over heeft. Ik zou zeggen: geen woorden maar daden!

Peter van de Rijt
Sportcommentator Soeverein

Uitdagend: de top-10 die er echt toe doet

Deel 1: 10 t/m 6

Restaurant-recensent Joop Rentmeester reist al 35 jaar door Nederland en eet gemiddeld drie keer per week in een restaurant. Op mijn verzoek heeft hij zijn persoonlijke top-10 samengesteld. De ‘norm’ was: hij moest er minstens vijf keer geweest zijn en het adres moet natuurlijk nog -op niveau- bestaan. Daarom leest u hier niets over Cas Spijkers in Oisterwijk, Paul Fagel in Wijk bij Duurstede, De Oude Geleerde Man in Bennebroek, etc.
Deze week nummer 10 t/m 6.
Volgende week de topscorers.

Peter Hagtingius
Hoofdredacteur Soeverein

10: De Fuik in Aalst (Gld)

Wat een sublieme locatie aan de Maas, wat een prachtterras en een jarenlang stabiele keuken! Het heeft onterecht lang geduurd voor er een Michelin-ster kwam, maar iedere culinaire liefhebber moet zich laten ontvangen door de al 25 jaar enthousiaste Wim Brundel.
Het vertrek van chef Ton Verhaar is niet ten koste gegaan van de overtuigende keukenkwaliteit.

9: Royal Mandarin in Hilversum

Decennia lang liet ik Chinese restaurants aan mij voorbij gaan. Altijd dezelfde nummers gekoppeld aan veel -maar zelden lekker- voedsel.
Tot ik de echte culinaire ‘Chinees’ ontdekte.
Ik ben de enige niet. Iedereen in het Gooi heeft dit adres ontdekt. Van topamuses tot de voortreffelijke Pekingeend, ja, dit gaat ergens over. En de perfect Nederlands sprekende bediening maakt een feest van uw avond, meneer Man heeft zijn zaken perfect voor elkaar.

8: De Basiliek in Harderwijk

Een nieuwe lichting jonge restaurateurs, in zekere zin de kleinkinderen van Cas Spijkers en Paul Fagel, hebben de ‘moderne’ keuken onmiskenbaar verrijkt. Met creatieve ideeën. Het beste bewijs: dit adres in Harderwijk. Regionale producten, een reeks amuses waarvan je meteen al blij wordt, ‘onverwachte’ combinaties van smaken.
Vergeet hier nooit de kaas!
Ik denk dat Les Jeunes Restaurateurs borg staat voor kwaliteit.
Een aantal van die jonge patrons/cuisiniers heeft al een Michelin-ster. En terecht.

7: Het Spiehuys in Soest

Vergeet het nooit! De oer-klassieke keuken zou best eens op termijn toch de beste kunnen blijken. Zelden tref je deze meer, maar wat men in het dagelijks volle Spiehuys op tafel zet, is top en verdient stellig een plaats in deze ranglijst.
En steeds bedenk je weer: wat was het toch prachtig dineren in de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw. De mooiste gebakken tong, een perfect biefstukje, zonder flauwekul. De krabcocktail en de aan tafel gesneden zalm, nostalgie. Heren in smoking en de in het lang geklede dames die tezamen 250 jaren ervaring hebben, tja….
Ik beweer niet dat vroeger alles beter was. Maar voor klassieke waarden zit je op dit adres gegarandeerd goed.

6: Savelberg in Voorburg

De mooiste ‘koninklijke’ ambiance na het Amstel Hotel te Amsterdam is zonder concurrentie in Voorburg te vinden.
Al decennia lang kookt Henk Savelberg de meest klassieke gerechten, maar wat een kwaliteit! Wat een schitterende sauzen bij alle gerechten.
Niet alleen de eetzaal is een ervaring op zich, maar ook het giga terras nodigt uit om aan te schuiven zodra er drie zonnestralen te zien zijn.
Stabiliteit in kwaliteit is misschien wel de beste omschrijving.
De bediening is net zo perfect als afstandelijk, zoals dit hoort op zo’n locatie.
Henk Savelberg is hopelijk nog lang niet uitgekookt. Soms denk ik: hij begint pas.

Volgende week: van 5 t/m 1

Joop Rentmeester
Restaurantcriticus Soeverein

Anti-semieten op het voetbalveld

Bijna 60 jaar oud en niet helemaal kerngezond maak ik me zelden meer echt boos, laat staan woedend.
Het irriteert me dat Ajax een volstrekt incapabele algemeen directeur heeft, ik stoor me eraan dat nitwitten als Peter Bosz en Martin van Geel altijd weer ergens werk weten te vinden.Maar boos? Ach nee.
Maar na het zien van het youtubefilmpje na afloop van ADO Den Haag-Ajax was ik zowel boos als diep triest. Massaal zongen de aanwezigen “we gaan op jodenjacht” en dat bleef men een aantal minuten aanhouden. Lex Immers was de voorganger, maar ook andere spelers en trainer John van den Brom waren erbij. En grepen niet in. Wie zwijgt stemt toe.
John van den Brom heeft zich levenslang gediskwalificeerd en mag wat mij betreft nooit meer, waar dan ook in Nederland, een club leiden.
Zelf heb ik 38 jaar voor een groep spelers gestaan en geloof mij, als dit in mijn aanwezigheid was gebeurd, dan had ik onmiddellijk ingegrepen.
Frits Barend -jarenlang mijn libero- werd in competitiewedstrijden vaak beledigd vanwege zijn joodse afkomst. Het behoeft geen betoog dat er zonder pardon werd opgetreden.
Ik ben als heel knappe zoon geboren uit een joodse moeder en een katholieke vader. Voor dat katholiek biedt ik u mijn excuses aan. Volgens de joodse regels ben ik 100% joods.
Alhoewel zelf agnost, lopen de rillingen over mijn lijfje als ik deze anti-semitische oerkreten hoor. Iedereen -zelfs de stomste voetballer in Nederland, en daar hebben we er legio van, behoort dondersgoed te beseffen welke lading dergelijke kreten hebben.
Niet Ajax maar een deel van de aanhang afficheert zich Jodenclub. Dat is natuurlijk klinkklare onzin en louter gebaseerd op een aantal joodse spelers als Sjaak Swart, Bennie Muller en een aantal voorzitters als Jaap van Praag en nu Uri Coronel.
In Amsterdam had je vroeger met Madjoe een echte joodse voetbalclub, maar Ajax is gewoon een volksclub zoals ook BlauwWit, DWS en de Volewijckers dat in de hoofdstad waren. Dus het gekoketteer met joden door Ajax-supporters slaat helemaal nergens op.
Het doet me deugd dat de KNVB in deze kwestie daadkracht toont en straffen gaat uitdelen.
Een speler die geselecteerd werd voor Jong Oranje is meteen weer van de lijst afgevoerd. Prima!
Hoe zwaar de straffen zullen uitpakken, maakt me niet uit. Het gaat erom dat het signaal wordt afgegeven dat dit soort wangedrag niet langer getolereerd wordt. De KNVB heeft – heel goed- zijn voorbeeldfunctie ingevuld.

Peter van de Rijt
Sportcommentator Soeverein

De titanenstrijd op 3 april

Het wordt spannend: de titelstrijd tussen PSV en FC Twente. Ze treffen elkaar op 3 april.
En Ajax dan? Tja.
De commentaren op de afstraffing die Ajax in Moskou ten deel vielen, waren meedogenloos.
Maar wie even nadenkt, had kunnen weten dat die wedstrijd een soort ‘mission impossible’ was. Zonder Maarten Stekelenburg en voor hem in de plaats een derderangs kroegkeeper die op het Leidseplein-toernooi al geen attractie zou zijn, is de gehele Ajax-afweer ontmanteld en dat was de heren Van der Wiel, Alderweireldt, Vertonghen en de voor topvoetbal ernstig tekortkomende Daley Blind goed aan te zien.
In de voorhoede missen de Amsterdammers Luis Suarez op wie een heel seizoen was gerekend. En zelfs de fysiek sterke maar volstrekt onuitstaanbare El Hamdaoui, die ondanks sabotage en insubordinatie gewoon rondrijdt in een peperdure Mercedes en zijn gigaloon netjes opstrijkt. Directeur Rik van de Boog vindt dat allemaal goed, zolang zijn bonus maar geen gevaar loopt.
Vroeger had Ajax een geweldige algemeen directeur. Zijn naam was Arie van Eijden. Met weemoed denk ik aan hem terug zodra ik Van de Boog zie acteren. Meneer Coronel…. Nee ik ga het u niet vragen.
Kijk, winnen is niet aan de orde als je op top-internationaal niveau speelt zonder echte keeper en zonder topspits. Ik benijd Frank de Boer niet, die wekelijks met de consequenties van het falende beleid van de huidige algemeen directeur zit opgescheept.
Wie wordt er kampioen?
FC Twente oogt alsof het op z’n laatste benen loopt. Drie wedstrijden per week, het reizen naar allerlei ijskoude uithoeken, de schorsingen en blessures, gaan nu hun tol eisen. Het team doet nog op alle fronten mee -en dat is op zich al een hele prestatie- maar als Bryan Ruiz niet snel terugkeert en op zijn ongekende niveau meespeelt, dan loopt het FC Twente van Joop Munsterman het risico aan het eind van het seizoen met lege handen te staan. Maar alles winnen, kan ook nog. Ik gun FC Twente van ganser harte triomfen.
PSV blijft niet om aan te zien, speelt saai en risicoloos. ’t Is een straf de wedstrijden van die club uit te zitten. Ik kan me niet voorstellen dat dit vertoon tot een prijs gaat leiden.
Is het inderdaad zo dat elke ploeg naar het karakter van zijn trainer speelt? Fred Rutten is een saaie, monotone, maar wel capabele man die nog altijd op zoek is naar zijn eerste succes als oefenmeester. Zijn team heeft die eigenschappen klakkeloos overgenomen. Ik denk trouwens ook dat de kwaliteiten van algemeen directeur Marcel Brandts schromelijk worden overschat. Wie hem zag zitten bij Jack ‘wat-ben-ik-toch-goed’ Van Gelder, kon maar één conclusie trekken: karakterloze lichtgewicht.
Ajax zakte tegen een heel matig ADO Den Haag door het ijs. Vooral door klungelig verdedigen. ‘Dag titel’ zou je bijna met zekerheid kunnen vaststellen, maar ook de reddingsboei van de tweede plaats die recht geeft op de voorrondes voor de Champions Leaque, raakt uit zicht.
FC Twente en PSV wonnen, ze maken zich op voor hun titanenstrijd op 3 april.

Peter van de Rijt
Sportcommentator Soeverein

Het Gebroken Geweertje van de cynicus

Van oorlog en het militaire bedrijf weet ik niets. Destijds dienstweigeraar, ben ik nog steeds van de afdeling Het Gebroken Geweertje; ik geloof niet in de heilzame werking van de schutterij.
En de heer Ghaddafi dan?
Het lijkt me niet zo heel moeilijk om deze patiënt op een andere manier in een gesticht opgeborgen te krijgen. Zijn omgekochte lijfarts die hem een spuitje toedient, waarna ontvoering simpel is? En als het een echte dokter betreft hoeft er waarschijnlijk niet eens veel geld aan te pas te komen.
Die ‘no fly-zone’ waartoe de Veiligheidsraad van de VN heeft besloten, beoogt de bescherming van Libische burgers. Hoeveel van die mensen vinden de dood nu die zone wordt afgedwongen?
Obama, Cameron en Sarkozy roepen om het hardst dat ‘de internationale gemeenschap’ niet kan tolereren dat een dictator op zijn eigen bevolking schiet. Zou het? Als dit de nieuwe norm is, zijn we nog wel een tijdje bezig. Stuk of 35 landen, waaronder grote mogendheden, lijkt me een magere schatting. Al een poosje uit het nieuws, maar bijvoorbeeld Ivoorkust. Bij de naar Afrikaanse normen min of meer redelijk verlopen verkiezingen werd de president verslagen, maar hij zit nog steeds in zijn paleis en laat in Abidjan op zijn burgers schieten.
Terzijde: het kabinet-Rutte heeft vrijdag besloten dat de dictator van Jemen op Nederlandse ontwikkelingshulp kan blijven rekenen. Egypte niet. Daar is de dictator onlangs verdreven.
Ik ben een cynicus. En ik hoef maar even naar de televisie te kijken om bevestigd te krijgen dat cynisme tot de helderste inzichten leidt.

Peter Hagtingius
Hoofdredacteur Soeverein

Belastingbetalers: het Leger des Heils voor bankiers

Met banken en verzekeraars moet je niks te maken willen hebben, noteerde ik eerder. In die kringen is klantgerichtheid als vloeken in de kerk en de eigen portemonnee de heilige graal. Dat zal niet veranderen. Mijn pleidooi voor herinvoering van het loonzakje, in combinatie met een klassieke girodienst, vindt geen gehoor. Ik had niet anders verwacht en derhalve is de bonus voor bankiers ook de komende jaren veilig gesteld. We blijven immers tot bankieren veroordeeld.
Nu wordt er in het parlement weer stampij gemaakt over het riante cadeautje dat de ING-top voor zichzelf heeft ingepakt. Staatsbank? Maakt niet uit, ook in huize Hommen moet de schoorsteen roken. En misschien heeft die man wel twee schoorstenen. Of drie.
‘Niks aan te doen’, liet de minister van Financiën een overigens beperkt aantal verontwaardigde volksvertegenwoordigers weten. Nogal wiedes, want die excellentie heeft al aangekondigd dat hij te zijner tijd naar het bedrijfsleven teruggaat. Het wenkend perspectief van mooie bonussen, de heer De Jager zou wel gek wezen het systeem van extraatjes via een snel wetje de nek om te draaien. Iets van 100 procent belasting, dat moet in een mum van tijd te regelen zijn.
Een van die boze parlementariërs is de PvdA-er Ronald Plasterk. Ex-minister van Feesten & Partijen, maar voordien een hele Piet in de wetenschap. We mogen dus aannemen dat hij een erg voor de hand liggende vraag zelf wel kan bedenken en het viel me daarom tegen dat zelfs hij de flauwekul van al die bonussen niet aan de orde stelde.
Wat is eigenlijk de rechtvaardiging voor een bonus? In beginsel een douceurtje voor iemand die zijn/haar best heeft gedaan en goed gepresteerd heeft.
Maar mij lijkt, dat van een ieder in het arbeidsproces wordt verlangd dat er even hard als uitstekend wordt gewerkt. Daar staat het thans elektronische loonzakje tegenover. Mij is niets bekend van bonussen voor stratenmakers die feilloos een trottoir aanleggen. Of voor pijpfitters die op sublieme wijze gasexplosies voorkomen.
De bonus, exclusief gereserveerd voor de best betaalde champagne-elite, moet als asociaal fenomeen naar het archief worden verbannen.
‘Jaja’, roepen de banken, ‘maar dan vertrekken onze beste mensen naar de concurrentie in het buitenland.’
Zou het?
En sinds wanneer hebben wij van die goeie bankiers die ook internationaal met hun zakjap uit de voeten kunnen? ING, ABN-AMRO en noem maar op, bleken zo klunzig gerund te worden dat de ‘managers’ hun lease-Porsche voor de deur van de belastingbetalers moesten parkeren om met de pet in de hand om een bijdrage te schooien. Als belastingbetalers zijn we uitgegroeid tot het Leger des Heils voor het bankwezen. Zouden ze in Peking zitten te wachten op een bankier uit Nederland die zijn eigen broek niet eens kan ophouden?
Wie bankiert bij een bonusbank levert zich uit aan louche farizeeërs.

Peter Hagtingius
Hoofdredacteur Soeverein