Ron Jans wordt als eerste ontslagen

De wittebroodsweken van de nieuwe voorzitter van Ajax hebben welgeteld 48 uur geduurd. Toen opende De Telegraaf in de column van Jaap de Groot de frontale aanval. De arme man werd helemaal door het slijk gehaald omdat hij Tscheu La Ling niet benoemd had tot nieuwe algemeen directeur. Allerlei volstrekt irrelevante zaken uit de maatschappelijke en wetenschappelijke loopbaan van Ten Have werden er door De Groot met de haren bijgesleept. Om zijn woede te koelen.
Plots viel bij mij het kwartje. Jaap is een boezemvriend van Tscheu en dan is in de Telegraaf-journalistiek kennelijk alles toegestaan! Zou het misschien zo zijn dat er onder het bewind van La Ling bij Ajax een rol voor De Groot was weggelegd? Het zou de permanente propaganda in die krant voor het directeurschap van de oud-voetballer kunnen verklaren.
Of is dit een spookidee?
Ondertussen ben ik blij dat Ten Have de oude rechterspits buiten de deur heeft gehouden. Zoals ik vrees dat de rancune en frustraties van De Groot voor nog veel meer onrust binnen Ajax gaan zorgen. Meneer Ten Have wees gewaarschuwd, u zou weleens de kortst zittende voorzitter uit de geschiedenis van de Amsterdamse club kunnen worden.
En we zijn dus weer begonnen, Ajax-FC Twente. Slechts 48 minuten duurde het voor een scheidsrechter even dacht dat het weer tijd was te blunderen en zijn stempel te drukken op de wedstrijd. Ajax stond achter na een terechte strafschop en verdiende er weer een tegen te krijgen. Maar Pol van Boekel dacht Ajax in het zadel te helpen door de strafschop weg te wuiven en de getackelde speler Berghuis met zijn tweede gele kaart van het veld te sturen. Twente met 10 man, dan moest die schaal toch in de Arena terechtkomen? Maar Brian Ruiz stond nog geen 15 minuten in het veld toen hij een sublieme goal scoorde van een ongekende schoonheid. Daar had de arbiter niet meer van terug.
De Twentse overwinning was volstrekt geen weergave van de krachtsverhouding in het veld maar de schaal ligt nu wel in de brandkast van Joop Munsterman en dat is tevens de eerste echte Nederlandse prijs van Co Adriaanse. Rechtvaardigheid is nu eenmaal niet een van de honderd basisregels in de voetbalwereld. Net als fatsoen, respect, kwaliteit, deskundigheid, integriteit en wederzijds begrip. Ik bid weer elke dag dat Bryan Ruiz niet alsnog verkocht wordt en dat wij ook dit seizoen wekelijks van zijn genie kunnen genieten.
Ajax heeft Theo Janssen, Twente Ruiz en deze twee clubs bepalen wie de titel gaat pakken. De rest speelt voor de resterende 16 plaatsen.
Ik poetste zorgvuldig mijn kristallen bol op. Ik kreeg ingestraald dat de eerste trainer die ontslagen wordt Ron Jans heet en dat rond december ook Fred Rutten sneuvelt.
FC Utrecht, ADO Den Haag en NAC gaan een heel matig seizoen tegemoet evenals Heerenveen en dat voor de derde keer op rij. De Friese ploeg is achterin en op het middenveld zo slecht dat er – last minute zonder aankopen- nog zwakker gepresteerd zal worden dan in de afgelopen twee jaar. Waar zijn de tijden van Riemer en Foppe gebleven?
Voor Feyenoord is slechts de onderkant van het linker rijtje een optie en in Rotterdam zal de geest van Mario Been permanent boven de Kuip waaien.
De bol staat weer op z’n plaats en ik tel af tot we vrijdag met Excelsior-Feyenoord de competitie beginnen.

Peter van de Rijt
Sportcommentator Soeverein

Schaf het vakantiegeld af!

´De wereld zou er stuk beter uitzien als de mensen gewoon thuisbleven´. Aldus -ongeveer- de Franse filosoof en wis- en natuurkundige Blaisse Pascal (1623 – 1662). Hij had en heeft gelijk. In dit vakantieseizoen wellicht meer dan ooit: half Europa verplaatst zich om twee of drie weken elders in de rij te gaan staan.
Ik ga nooit op vakantie. Je moet wel heel dom zijn als je huis & haard tijdelijk verlaat omdat je je hebt laten aanpraten dat het gras een stuk verderop groener is.
Het krakkemikkig praatje van frauduleuze handelaren in wegwerpgeluk, wie erin trapt, komt in aanmerking voor begeleiding door professionele hulpverleners.
Uit werkelijk elk desbetreffend onderzoek blijkt immers dat de zo bejubelde vakantie in werkelijkheid de meest stressvolle periode van het jaar is. September is de drukste maand voor echtscheidingsadvocaten. En voor incassobureaus die dan namens creditcardmaatschappijen en telefoonfirma´s onder de opdrachten bedolven worden.
Het lijkt me dat dit nogal voor de hand ligt. Je zult maar een paar weken lang opgescheept zitten met zo´n naar de normen van de christen-commerciëlen ´ideaal gezinnetje´. De facto dus samengesteld uit jengelend gespuis dat niets waardeert en nog minder lust, plus veelal een partner die het trieste traject van roos naar verlepte begonia heeft afgelegd. De vakantie als reddingsoperatie voor een allang afgeschreven romance en lekker spelen met de kinderen.
Wanhopig ´jong´ doen. Je zult er maar toe veroordeeld zijn en tevens voor de kosten moeten opdraaien.
Ik ken wel een paar mensen die ondanks mijn uiterst negatieve reisadvies vandaag op de zogenaamde Autoroute du Soleil in een eindeloze file staan. ´Eindelijk vakantie´ zullen ze ter hoogte van Lyon voor het laatst verzucht hebben. En het tuig op de achterbank werd daar voor het eerst met klappen bedreigd.
Dat is pas het begin van de ellende.
De zogeheten pret- en vakantieparken hebben weinig anders te bieden dan talloze wachtenden voor u, op de volgens de folder zonovergoten camping heeft Pluvius net een staatsgreep gepleegd en zelfs oma wil alleen nog maar naar McDonald´s, want knoflook en olijfolie, nou nee.
Vakantieruzies, dat lijkt me nou eens een goed idee voor een tv-programma.
Ik verheug me nu al op de terugkeer van al die slachtoffers van de onophoudelijke propaganda voor het grootscheeps ´genieten´ en ´ontspannen´ in rare landen, of erger nog, bij de Efteling.
Ik denk dat ik op de eerste schooldag even ga loeren hoe gesloopte moeders hun gebroed de klas weer intrappen. Bestaat er al een apparaatje waarmee ik op afstand hun opluchting kan meten?
De vaders staan dan ongewoon opgewekt in de vertrouwde file richting kantoor. ´Eindelijk weer aan het werk´ zullen ze verzuchten. Nog vanuit de leasebak bellen ze hun secretaresse met de vraag: wie is een goeie scheidingsadvocaat?
Blaisse Pascal was een denker. Hij doorzag de waarde van gewoon thuisblijven al toen de overbevolking van de menselijke massa, de file, de CO2-uitstoot en de verplichting tot ´ontspannen genieten´ nog toekomstgeheimen waren.
Hij zou me vast en zeker gesteund hebben in mijn pleidooi voor de afschaffing van het vakantiegeld.

Peter Hagtingius
Hoofdredacteur Soeverein

Gastronomische cultuur? Forget it!

Restaurantcriticus Joop Rentmeester verblijft in het buitenland. Zijn rubriek wordt waargenomen door Peter Hagtingius.

Gelet op de schier onafzienbare reeks kookprogramma´s op tv, de mega-stapel kookboeken in de desbetreffende winkels en de inmiddels talloze sterren-restaurants in ons land, is de indruk ontstaan dat Nederland echt geïnteresseerd is geraakt in gastronomie. Dit lijkt me een misverstand.
Dé Nederlander bestaat natuurlijk niet, maar ik geloof er niets van dat hij/zij nu meer dan -zeg- tien of twintig jaar geleden- door gastronomie geboeid wordt.
Want het gemeenschappelijk kenmerk van al die kookprogramma´s is amusement, om niet te zeggen: plat amusement. Met voorlichting of daaromtrent hebben ze niets uitstaande.
Ik heb vroeger Robert Kranenborg weleens ontmoet. Een ernstige man, die zijn vak uiterst serieus nam. En terecht. Ik vond hem destijds met voorsprong de beste chef van ons land. Om hem moverende redenen, vermoedelijk van financiële aard, heeft hij zich vandaag de dag als een soort acteur verhuurd aan een commerciële tv-zender. Ieder z´n meug, die man valt niets kwalijk te nemen. Maar het is onzin om te veronderstellen dat hij in zijn huidige rol nog een bijdrage levert aan het culinair bewustzijn van de natie. Over die vervelende Britse handelaren in ordinair keukenvermaak Gordon Ramsey en Jamie Oliver zwijg ik in dit verband.
En al die kookboeken dan? Die worden gekocht voor de ´sier´. Ik meen dat de term´koffietafelboeken´ luidt. Zodra een recept er in enige mate toe doet, is het te ingewikkeld voor de huishoudschool-prinsesjes die zich naar de crèche moeten haasten. En al helemaal voor die meestal goed opgeleide manager-types van het mannelijk geslacht die in het weekeinde de pollepel te hulp roepen om de verveling
te verdrijven. In elk vraaggesprek met die soort gaat het over ´boerenmarkten´ en ´adresjes´. ´t Zal best. Maar dan heb je het toch maximaal over een minimale minderheid van de bevolking. Waarschijnlijk mensen die zich tot een soort elite rekenen.
Ik denk dat diezelfde, uiterst beperkte groep erin geslaagd is restaurateurs tot een hoger niveau in hun keuken te verleiden. Niet zo moeilijk, er is kooktalent genoeg in ons land dat qua Michelin-sterren nu volwaardig meetelt.
Aan kwaliteit hangt een prijskaartje. En ik moet nog zien of er werkelijk een ´markt´ voor toprestaurants overeind blijft, nu de crisis niet langer veronachtzaamd kan worden. Ik vrees met grote vreze voor de toekomst van onze beste en dus relatief dure restaurants. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Zuid-Europese landen met een eeuwenoude gastronomische cultuur telt in ons land in de eerste plaats het prijskaartje. Nog steeds. Ondanks al die kookprogramma´s, kookboeken en sterrenzaken is er eigenlijk niks veranderd in de waardering voor echt goed en mooi eten.
Over een jaar of drie zal blijken dat alleen de middenklasse-restaurants, de Van der Valks-plus, de crisis hebben doorstaan. Als Michelin niet kiest voor het poldermodel van het compromis zal het aantal onderscheiden restaurants gehalveerd worden. De portemonee-gebonden Nederlander zal geen poot uitsteken om topzaken in leven te houden, ondanks alle mooie praatjes over de sterk toegenomen interesse in de ´haute cuisine´ zal dezer jaren de Wiener schnitzel het weer winnen van de truffel-lolly.
Ik denk dat Kranenborg mij gelijk geeft. Zijn -ook in negatieve zin- legendarische Vossius was nooit op de fles gegaan als er in ons land werkelijk sprake was geweest van een gastronomische cultuur.
En het is natuurlijk ook waar dat hij Vossius op het verkeerde tijdstip begon. Er was crisis, hij was circa drie jaar te laat. Maar de huidige crisis gaat dieper. Ik zou, zeker nu, niet graag aan het hoofd staan van een toprestaurant.

Peter Hagtingius
Hoofdredacteur Soeverein

Couppleger afgestraft

De aanstelling van commissaris Cruyff bij Ajax luidde meteen zijn aanstaande val in, exact zoals ik het u heb voorspeld. De titel van deze bijdrage is dan ook:
‘Couppleger afgestraft’.
Meneer had niet eens de moeite genomen bij de installatie van de Raad van Commissarissen aanwezig te zijn, tegen alle regels van elementair fatsoen in. Sterker: een te benoemen kandidaat is verplicht acte de présence te geven. Johan dacht -gedekt door zijn vriendjes- wel weg te kunnen blijven. Ondanks een motie van treurnis, tegenstemmers en een aantal onthoudingen werd hij toch benoemd. Voor zolang het duurt.
De nieuwe voorzitter Ten Have was not amused dat meneer er niet was en liet dat heel duidelijk blijken.
Déze draai om te oren voor Cruyff was al de tweede in twee dagen. Want zijn droomkandidaat voor het directeurschap, Tjeu la Ling werd afgeserveerd. En in zijn Telegraaf-column mag De Verlosser niet meer over Ajax schrijven.
Ten Have heeft niets te maken met de grillen en machtsspelletjes van Johan en heeft dat meteen wereldkundig gemaakt.
Het ging Cruyff en zijn coupplegers louter en alleen om de macht en helemaal niet om het voetbal. Na deze oorwassing zal Cruyff zich binnen de kortste keren terugtrekken, zo is wel zeker. Ook zullen zijn protegées -God is geprezen en geloofd- Dennis Bergkamp en Wim Jonk geen directiestoel gaan bezetten. Als niet-gelovige durf ik bijna te roepen: “God straft meteen!” Ook de al jaren falende Jeroen Slop en de weinig sympathieke Van der Aart kunnen hun biezen gaan pakken.
Ik las vanmorgen dat Louis van Gaal belangstelling heeft voor de functie van bondscoach van Argentinië. Lijkt mij de ideale man. Dat land zoekt al jaren een juntaleider en beter kunnen de Argentijnen zich niet wensen. Zo’n volksmenner zal door een volk met een dubieuze reputatie op handen worden gedragen. Generaal Van Gaal, wat zal hij genieten van zijn nieuwe titel.
Ik genoot van FC Twente. Wat een verademing nu Co Adriaanse daar aan het roer staat. Heerlijk, allemaal jeugdige talenten die een waslijst aan geblesseerde toppers keurig vervingen. Als men Bryan Ruiz weet te behouden, dan zal FC Twente dit seizoen ook zonder Theo de Topper weer een belangrijke rol in de top-3 gaan spelen.
Dat komt de spanning in de eredivisie alleen maar ten goede.

Peter van de Rijt
Sportcommentator Soeverein

Bij het afscheid van Johnny Hoes

Soms denk je dat ze bij het NOS Journaal wat geleerd hebben. Zo was ik te spreken over de aandacht die werd besteed aan het overlijden van John Kraaykamp. Maar zie: een week later stapte Johnny Hoes op de laatste trein en meer dan berichtje kon er niet af. Hoes was dus wel de aartsvader van het levenslied, de componist/tekstdichter van talloze songs die heel Nederland graag en uit het hoofd meezingt. Daarnaast was Hoes in hoge mate verantwoordelijk voor het bewierookte oeuvre van de Zangeres Zonder Naam.
Vermoedelijk oordeelde het elitaire Journaal dat Hoes te ordinair was voor een fatsoenlijke necrologie. Het zij zo.
Maar hoe valt dan te verdedigen dat het Journaal wel uitvoerig stilstaat bij de overdosisdood van ene A. Winehouse, kennelijk een Engels zangeresje en zo te zien een extreem ordinaire lellebel? Wier bijdrage aan het Nederlands cultuurgoed minder dan nul is. En waarom reserveert het Journaal zendtijd voor een bericht over een zogenaamd ´spontaan´ optredentje van ene Prince in de Amsterdamse Melkweg? Commercieel geslaagd marketingstuntje, gratis advertentie in een nieuwsuitzending. Ik heb begrepen dat de voorstelling die om 23.00 uur begon om 21.00 uur via Twitter werd aangekondigd en verdomd, in een mum van tijd verdrongen honderden adepten van de namaakprins zich voor de poptempel. Honderd euro entree, géén probleem voor een generatie die de crisis blijft ontkennen.
Je werd alleen toegelaten als je cash betaalde. Een gegeven dat de fiscus zal boeien, het kan bijna niet anders of de administratie van de kaartverkoop was een puinhoop, belastingontduiking ligt voor de hand. En het Journaal maar propaganda maken.

Peter Hooft
Redacteur Soeverein

Betreurd afscheid bij Ajax

Beste meneer Coronel/waarde Uri,

Morgen treed je af als voorzitter van Ajax en treedt een nieuw bestuur aan.
Het einde van een tijdperk. Je mag met veel trots terugkijken op de jaren dat je de baas in de ArenA was. De club lag in coma, ruzie in alle gelederen.
Een commissie werd in het leven geroepen om Ajax, al je hele leven lang jouw club, weer op de rails te krijgen.
Hopeloos slechte bestuurders, slechte trainers, nog slechtere en onbetrouwbare technisch directeuren brachten Ajax op of over de rand van de afgrond.
Ik ga hier geen namen noemen omdat ik slechts één naam ten positieve wil noemen en dat is die van jou. De rest verdient het niet om in mijn ere-column ook maar te figureren.
Je schreef en rapport en het werd ontvangen als het woord van de Messias.
Ik geef toe, overdrijven kunnen ze heel goed in de Arena.
Men smeekte je samen met een aantal door jou gekozen bestuurders het rapport uit te voeren. Je eerste taak was de mensen op De Toekomst en in de Arena weer hand in hand te laten functioneren met maar één doel: Ajax.
Je slaagde daar razendsnel in, door je integriteit, uitstraling en gave om mensen de ruimte te geven.
Tijdens de indrukwekkende afscheidceremonie voor Bobby Haarms stond het er het Ajax dat je beoogde.
Stap voor stap maar in hoog tempo werkte je de schulden weg, ontdeed je je van spelers die voor krankzinnige bedragen vaak niet eens voetbalden en gaf je het vertrouwen aan de directeuren die het operationele werk deden.
Als we ooit samen in Beth Sjalom zitten, oud en genietend van de finale jaren, moet je mij eens influisteren waarom je een vent benoemde van wie ik meteen wist: dat gaat een fiasco worden.Terwijl een ideale voetbalman en advocaat klaar stond. Nee, nee Uri, ik zal geen namen noemen.
Jij was de voorzitter onder wiens leiding Ajax weer de titel greep. Maar jij bent ook de voorzitter die afgezet is via een ordinaire coup. Door adepten van nostalgie, zonder kwaliteit, verblind door hun eigen terugkeer aan het front. Dagenlang was je het middelpunt van vuilspuiterij zonder enige grond van waarheid. Van sommige proleten had ik niets anders verwacht, maar dat mensen die je al decennialang tot je vrienden rekende je voor hun eigen belangetje lieten vallen, walgelijk.
De namen zijn je bekend maar ook die zal ik de eer van vermelding niet gunnen. Uit het huidige Ajax-kamp meldt iedereen me dat het rapport van de coupplegers helemaal niets voorstelt, dat het louter en alleen om de macht ging en dat dat doel alle middelen heiligde.
Je bleef Uri de gentleman, met het fatsoen dat je van huis uit hebt meegekregen.
Je bent een leven lang cum laude overal voor geslaagd, je hebt een prachtvrouw en een gezin waar je beretrots op bent. Dan vergeet je al snel die schoften -sorry, maar dit woord moest ik even kwijt- die je ten val brachten.
Ik weet dat ik namens heel veel van je clubgenoten en dus ook namens veel niet echte aanhangers van Ajax spreek.
Ik eindig met de woorden die Jaap van Praag sprak tegen Stefan Kovacs toen deze Ajax verliet: “Vaja con Dios Uri Coronel” en dat het je heel goed moge blijven gaan.

Peter van de Rijt
Sportcommentator Soeverein

Arm Feyenoord, arme Rabo-renners

Arm Feyenoord, hoeveel dieper kan de roemruchte club uit Rotterdam nog vallen?
Een paar jaar terug financieel te gronde gericht door het wanbeleid van Peter Bosz en zijn vriendjes. En vervolgens kwam de onbetrouwbaarste man binnen die ooit in de voetbalwereld heeft ge(dis)functioneerd: Martin van Geel.
Hij manipuleerde zoals altijd en Mario Been moest onder druk van spelertjes met het IQ van hun huisnummer het veld ruimen. Voor alle duidelijkheid: ze wonen tussen de nummers 8 en 16.
Toen koos de charlatan Martin van G. voor Ronald Koeman. Geen trein met goud die langskwam waar Sneeuwvlokje op kon springen, maar een enkeltje metro naar De Kuip. Ronald, al jaren zonder club na allerlei mislukkingen, was zo wanhopig dat hij koos voor een ploeg waar hij echt helemáál niet bij past.
Ronald Koeman is een heel slechte trainer, heeft nooit iemand beter gemaakt, was altijd van Tonnie Bruins Slot afhankelijk, maar overleefde hier en daar omdat hij zomaar heel goede spelers tot zijn beschikking had.
Een jonge selectie, die permanent druk zal voelen omdat men deloyaal was aan Mario Been -het kind van De Kuip- zo´n ploeg is veel te hoog gegrepen voor Ronald Koeman.
Terwijl zijn broer Erwin over zeer veel trainersvaardigheden beschikt, is Ronald de vleesgeworden incompetentie. Hij denkt dat te maskeren met behulp van zijn ‘naam’ als voetballer. Net zoals Ruud Gullit faalde in De Kuip, zie ik voor Ronald ook al het einde van een mislukte trainersloopbaan opdoemen. En dan, samenwerken met Martin van Geel. Veel plezier!
Iets anders.
De Tour was een drie weken lange ontluistering van de Raboploeg. Geen podiumplaats voor de gedoodverfde topper Robert Gesink, die dus op een uur of daaromtrent achterstand Parijs lijkt te halen.
Een team ondergeschikt maken aan een man die niet eens het NK kan beëindigen en die op het eerste beklimminkje al in de touwen hangt, ik geloof dat wederom gebleken is dat Rabo in de Tour niets te zoeken heeft. Zat ik in de Tour-directie, dan nodigde ik Rabo niet uit voor de Ronde van 2012. Dat Vacances Soleil met Johnny & Co dan weer meedoet, staat natuurlijk vast. Die ploeg heeft zich nadrukkelijk op de kaart gezet. Let op Rob Ruijgh! Inderdaad: bij Rabo weggestuurd.
Rabo heeft de kluit belazerd door aan te kondigen met een podium-kandidaat te komen. Duizenden Nederlanders zijn voor Jan L. naar Frankrijk gelokt om een ploeg aan te moedigen die zelfs niemand bij de eerste 50 in het klassement heeft staan. Ik vrees dat de enige koers die Rabo wint een wedstrijd is waaraan alleen oranje-hemden mee mogen doen. En dan nog …
Sedert 2005 heeft geen Nederlandse Rabo-renner meer een etappe gewonnen. Dat zijn dus144 etappes op rij!
Wie met hopeloos slechte ploegleiders naar Frankrijk afreist, heeft daar als team niets te zoeken. Geef liever een wildcard aan een andere jonge Nederlandse ploeg die maar één opdracht heeft: ga in de aanval.
Verder moet de Tourleiding de accreditatie van Maarten Ducrot intrekken. Drie weken een diarree van platitudes, open deuren, onzin en het taalgebruik van een VMBO-leerling in zijn eerste schooljaar; Ducrot mag als ondeskundige niet meer aan het woord komen. Ik luisterde even naar de verslaggever van Eurosport, een verademing!

Peter van de Rijt
Sportcommentator Soeverein

De top van de ´zwarte brigade´

Nederland heeft zich culinair op ongekende wijze ontwikkeld en is zelfs al een aantal jaren België qua Michelin-sterren ruim gepasseerd.
In de top kookt men op wereldniveau, in de subtop op Europees niveau en zelfs restaurants die voor iedereen betaalbaar zijn, voldoen vaak op verrassende wijze aan alle eisen.
Natuurlijk, zeker in de top worden exorbitante prijzen gehanteerd waar ik soms vraagtekens bij zet. Waarom is De Fuik in Aalst veel duurder dan menig tweesterrenrestaurant?
Waarom gelden bij Inter Scaldes prijzen -vooral wat betreft de wijnen- die het bijna onbetaalbaar maken in Kruiningen aan te leggen?
Maar terwijl wij een leading nation zijn op het culinaire vlak, lopen we nog echt achter waar het de bediening aangaat.
Bedienen is een roeping en voor maar weinigen weggelegd. Je moet empathie hebben, verstand van de gerechten die op tafel komen, je moet oog hebben voor alle gasten en hun diverse wensen.
En je moet de gasten het gevoel geven dat ze meer dan van harte welkom zijn.
Je moet dus over veel talent beschikken om aan al die eisen te voldoen.
Naar mijn mening gaat het te vaak al mis bij het reserveren van een tafel. Meestal een heel formeel gedoe, in de sfeer van: wees maar blij dat we je bij Gods gratie willen ontvangen.
Een van de prachtigste keukens is De Leest in Vaassen. Ik heb nooit begrepen waarom de eigenares zo kil, zo afstandelijk haar gasten verwelkomt. Ook La Rive, het toprestaurant van het Amstelhotel, blinkt niet uit in de gastvrijheid. Vaak is men bits, kil en gereserveerd, zo hoor ik uit heel het land.
Ik ben een vriendelijke, jonge, probleemloze gast, dus hoe zal dat zijn bij veeleisende tafels?
Ook erger ik me eraan dat het personeel constant wisselt. Ben je net gewend aan een prettige ober, kom je een maand later terug, werkt hij weer elders. Dacht dat dat alleen in de prostitutie of in de zorg zo werkte.
Een goede service vormt de basis voor een succesvolle avond en een slechte bediening verknalt deels het geweldige werk en de prestaties van de keuken.
Ik heb al lang geleden besloten niet meer automatisch10% fooi te geven. Ik laat die echt afhangen van de wijze waarop men invulling heeft gegeven aan het vak.
Toch wil ik met u mijn Top-5 delen van de topobers bij wie de bediening met een heel grote B geschreven wordt. Ik baseer me op regelmatige, gespreide bezoeken.
Op 5: Hans Drenth, een van de weinige seniorobers die in Soest bij ‘t Spiehuys een perfecte invulling aan het vak geeft, met vriendelijkheid, humor en oog voor detail. Zijn generatie is uitstervend, je komt bijna alleen nog maar jonge obers tegen. Ik koester hem.
Op 4: het hele team van de Librije in Zwolle. Maar wat wil je ook met een voorbeeld als Thérèse Boer. Zij is de perfecte gastdame en al haar onderdanen stralen uit wat mevrouw Boer hen leerde en dat is heel veel.
Op 3: Mark Openneer. Werkte bij Inter Scaldes, sprak al zijn talen en wist met een passie en vriendelijkheid de sympathie van alle gasten te verwerven. Hij geeft nu les aan jonge gastheren en die hebben de best denkbare leermeester.
Op 2: het hele team van restaurant La Serre. Dat begrijpt exact hoe je met klanten hoort om te gaan. Ruim voor het eten, als je zit te wachten op je gasten, tijdens de maaltijd en door zorg op afstand.Ook de Marcel van Aelst-school staat garant voor heel hoge eisen met dito resultaat.
Op 1: Woudt Stroo van Merlet. Die heeft zich ontwikkeld tot de primus inter pares. De glimlach, gekoppeld aan de ultieme kennis van zaken en de permanente aandacht voor zijn gasten met nadruk op ‘zijn’, maken een bezoek aan Schoorl -los natuurlijk van de sterrenkeuken- tot een ongekende belevenis. Dus Wout Stroo mag nooit vrij nemen, dient er altijd te zijn en te blijven.

Joop Rentmeester
Restaurantcriticus Soeverein

De relatie tussen Bach en Kalasnikov

Dat gezap, ik weet het niet. Heel soms stuit je per ongeluk op een programma dat toch de moeite waard blijkt, maar veel vaker word je argeloos stom en blind geslagen door een ´format´van circa 300 procent bagger dat door de omroepenmaffiosi kennelijk als uitzendbare televisie wordt beschouwd. Te vrezen valt dat de kijkcijfers hun gelijk bewijzen. In aanmerking genomen dat de meeste jonge(re) Nederlanders geen gedegen onderwijs meer hebben mogen genieten (met dank aan de PvdA) ligt het voor de hand dat het niveau van het tv-aanbod jaarlijks naar beneden moet worden bijgesteld. Sedert de introductie van de afstandsbediening ga ik daar niet meer onder gebukt. En ik wind me ook niet meer op als de redactionele sloombo´s van het NOS Journaal een kwartier zendtijd reserveren voor een reportage in verband met break-dancing of daaromtrent. Ik geloof dat ik dat zaterdagavond zag, een zooitje internationaal schorremorrie dat te Rotterdam een ongetwijfeld moderne variant van hupsakee voor moeilijke voeten bedreef. Naar het oordeel van het NOS Journaal een cultureel evenement van eminent belang, waarvoor berichtgeving over de toestand in Afghanistan en de Hoorn van Afrika moest wijken. Ik kreeg ook niet te horen of ik mijn geheime voorraad harde guldens al moet opgraven.
Als zappertje heb ik inmiddels ook kennis genomen van de dreigende taal waarmee de KRO leden hoopt te werven. Als ik geen tientje stort, krijg ik Boer Zoekt Vrouw niet meer te zien, en evenmin dat kleffe reünistengedoe van ‘o zo gezellig’ maar niet heus. Geen katholiek is in zijn eerste leugen gestikt, de KRO dus ook niet. Zelfs als ik twee miljoen tientjes stort om te voorkomen dat Boer Zoekt Vrouw ooit nog wordt uitgezonden, neemt RTL4 het programma over, inclusief dat van die beklagenswaardige reünisten. We komen er nooit meer vanaf. Liegen dat het gedrukt staat is nog het enige katholieke aan de KRO.
In afwachting van Studio Sport belandde ik onverhoeds in een EO-uitzending. Dit bleek Chinese (in de zin van extreem goedkoop) namaak van Bananasplit te behelzen, onder de titel ´Dat is toch niet normaal?´ De waarheid is dat formules jatten juist heel normaal is in omroepkringen.
De presentatie bleek toevertrouwd aan drs. Zelf Ingenomen, zo iemand die niet snapt waarom hij nog steeds geen secretaris-generaal van de VN, of paus, is. Naam ben ik vergeten, maar naar mij verteld werd doet hij ook in de huizenhandel. In een ander EO-programma schijnt hij ongelukkige of anderszins licht gestoorde Nederlanders een haveloze woning in het buitenland aan te smeren. Mijn informante attendeerde op het begrip smeergeld. Het zou de facto om gratis advertenties van makelaars gaan. Ik associeer corruptie over het algemeen eerder met het katholicisme dan met het protestantisme, maar kennelijk weten ze inmiddels bij de gedreven gristen-getuigen van de EO ook van louche handel. Je hoeft maar even niet op te letten of alles is anders.
Ik bleef nog even hangen en kreeg een hoogleraar te zien die vertelde dat Bach wordt ingezet tegen hangjongeren. Ik geloofde mijn oren niet, maar desgevraagd bevestigde mijn vrouw wat ik meende te hebben gehoord.
Ik ken geen hangjongeren en ik weiger te geloven dat het fenomeen zo´n maatschappelijk vraagstuk is dat professoren zich ermee bezig moeten houden. Maar het zal weer zo zijn dat we zelfs voor de hangjongere ´begrip´ moeten tonen. Doe ik toevallig niet. Mocht zo´n leeghoofd zich in groepsverband in mijn omgeving vertonen, dan herstelt mijn formidabele herdershond even snel rust en orde. Hij hoeft niet eens te blaffen. Zijn imposante verschijning is afdoende.
Maar naar ik begreep, slaan hangjongeren op de vlucht zodra ze muziek van Bach te horen krijgen. Je moet minstens hoogleraar zijn om te bedenken dat Bach hetzelfde effect als een serieus te nemen blafkees kan hebben. Ik was nooit op het idee gekomen, dat geef ik graag toe. En ik vermoed dat excellente Bachvertolkers als Ton Koopman en The Amsterdam Baroque Orchestra, de componist ook niet meteen op één lijn stellen met Kalasnikov; wapens tegen vervelingstuig.
Wat zou ik graag Bach geïnterviewd hebben over dit misbruik van zijn superieure klanken.
En ondertussen weten we nu dus dat de zielige hangjongere zulk slecht onderwijs heeft genoten dat hij/zij de onbetwiste top van alle muziek als beangstigender ervaart dan een confrontatie met een aardige herdershond of een verfrissend waterkanon. Het machinegeweer laat ik nu maar even buiten beschouwing.
Ik heb steeds vaker geen ´begrip ´meer.

Peter Hagtingius
Hoofdredacteur Soeverein

De denkfout van IkVader

Ik maak deel uit van de verdachte categorie die niet zoveel sympathie voor kinderen koestert. Ik pleit voor afschaffing van de kinderbijslag en voor vliegmaatschappijen en restaurants die geen kinderen jonger dan 12 jaar toelaten.
Niettemin ben ik een lezer van de site IkVader…..
Omdat ik de hoofdredacteur van vroeger ken. Henk Hanssen had de potentie een groot journalist te worden. Hij koos helaas voor het vaderschap. Dat schijnt ook leuk te zijn, iedereen heeft recht op zijn eigen vergissingen. Maar journalist en vader, dat gaat niet samen. Er zijn trouwens veel meer baantjes die niet met enig ouderschap gecombineerd kunnen worden. Van arts tot rechercheur.
Gistermiddag kreeg ik weer een Nieuwsbrief van ´m.
Over jonge vaders en hun pensioen, ik dacht: erger kan niet.
Ik mailde hem als volgt, maar mijn ´to the point´-reactie publiceert hij niet.
Dus bij deze dan toch:
“Wat een tomeloze onzin: vader worden en aan je pensioen denken.
Laat een volgende generatie vooral haar eigen –eventuele- financiële sores regelen
Meteen al financiële draagkracht op termijn garanderen, is misschien wel de ergste vorm van verwennerij. En er valt dus niets te garanderen, ook niet door de adverterende bank.
Waarom wordt er niet geschreven over het definitieve gegeven dat de volgende generatie met minder genoegen zal moeten nemen? Voor het eerst in meer dan anderhalve eeuw zullen kinderen in ons deel wereld met een armoediger bestaan te maken krijgen dan hun ouders.
Extreem verwende kinderen krijgen hun trekken thuis. Geen amper waardevaste pensioenvoorziening van pa kan daar tegenop.
Leer kinderen keihard werken, dan hebben ze op termijn misschien een kans. Om voor zichzelf te zorgen.”
Dit is wat ze bij IkVader niet willen weten.
De kop in het zand, Nederland anno nu.

Peter Hagtingius
Hoofdredacteur Soeverein