De Zwethheul: ongelooflijk goed!

Het was een gedenkwaardige uitstapje naar De Zwethheul in Delft. Nog nooit zat ik in een Porsche, nog nooit aan tafel bij iemand uit de top 5 in Quote en zelden heb ik zo ongelooflijk goed gedineerd als in het paleisje van Mario Ridder.
Zowel de chef als zijn Maître Remko waren absent, de laatste omdat hij zo nodig moest trouwen. Dan kan gebeuren. Maar de kwaliteit van de keuken en de bediening hadden onder hun afwezigheid geenszins te lijden.
Heel lang gelden lunchte ik bij Paul Bocuse de primus inter pares onder de culinaire grootmeesters. Zijn voorgerecht was toen een ganzenlever en croûte.
Zeldzaam van smaak. Nu moet ik vaststellen dat het Mario Ridder gelukt is om een ganzenlever in brioche te prepareren die minstens zo goed is als destijds dat unieke gerecht bij Bocuse. Het was zo bijzonder van smaak, zo mooi in evenwicht met de begeleidende jus, dat ik even overwoog: ik bestel dit nog een keer. Maar ik hield mij in, ik wilde mijn gastheer niet onnodig op kosten jagen.
Ik begon over die ganzenlever maar ik vergeet bijna te melden dat een verbouwing De Zwethheul heeft omgetoverd in misschien wel een van de mooiste restaurants van ons land. In het schitterende interieur (met even prachtige als comfortabele stoelen) genoten wij eerst van een serie amuses, even creatief bedacht als lekker.
En dan de Anjouduif. Toegegeven: ik ben een liefhebber van Anjouduif, maar de bereidingswijze op dit adres was werkelijk top: ongekend mals, het vlees smolt bijna op je tong.
De dessertkaart inspireerde ons niet en beleefd vroegen wij om sorbetijs met verse vruchten. Een schot in de roos. Zo fraai en zo op smaak! Mijn tafelgenoot genoot van zijn wijn arrangement zoals een kind van ranja op zijn verjaardagsfeestje. De wijnen in combinatie met de gerechten verdienden een tien, was zijn oordeel.
Zou hier soms de derde Michelinster gaan vallen?
Culinair benadert dit adres de absolute top, een niveau dat ik in Nederland maar zelden ben tegengekomen. Misschien moet de bediening nog een klein stapje maken en iets attenter zijn, maar verder…De avond was een feest!
Per Porsche ben ik weer naar huis gebracht, overigens een beleving op zich.
De Zwethheul is onder Mario Ridder doorgegroeid van een gedegen twee-sterrenetablissement naar een zeer serieuze kandidaat voor de hoogste onderscheiding van de Bandenman.
Restaurant De Zwethheul
Rotterdamseweg 480
Schipluiden
Tel: 010 470 41 66
Site: www.zwethheul.nl
Joop Rentmeester
Restaurantcriticus Soeverein

Europa overkomt ons

Ik viel in Zomergasten van de VPRO. Doelbewust elitaire formule van omstreeks 25 jaar geleden. Publieke omroep voor een mini-publiekje. Maar de laatste zomergast Guy Verhofstadt, de Belgische ex-premier, bleef me toch boeien.
Ik mag die man wel. Een gedreven idealist met wie niettemin te lachen valt. Vlaamse Bourgondiër, wijnboer in Italië, belezen, minder geneigd een kaartje voor Dance Valley te kopen, liever restaurateur van eeuwenoude pandjes.
Het idealisme van die man betreft Europa. Hij gelooft er heilig in.
Ik niet.
Volgens Verhofstadt is het minimale ´draagvlak´ voor Europa te wijten aan de politieke leiders. Die moeten zich niet laten afleiden door hun positie na de volgende verkiezingen, maar de kiezers van het belang van Europa overtuigen.
Aangenomen dat je een Europese idealist bent: daar zit wat in.
Maar als dat nou niet lukt? De kiezers overtuigen?
Die vraag werd ´m niet gesteld.
Verhofstadt zei het niet, maar suggereerde dat Europa er hoe dan ook komt. Dan telt dus het democratisch deficit.
Nederland en Frankrijk stemden per referendum tegen de Europese grondwet. Er werden een paar zinnetjes in veranderd, maar de Fransen en de Nederlanders kregen niet nóg een keer de kans om nee te zeggen.
Sindsdien koester ik een diep wantrouwen jegens Europese idealisten. Wat de kiezers er ook van vinden, Europa wordt hen door de strot geduwd. En nu ook onder verwijzing naar de noodzakelijk genoemde redding van de zegenrijke euro die verstandige mensen nooit begeerden. Voordien was het argument een nieuwe Europese oorlog voorkomen.
Als iets van democratie een Europese verdienste is, dan zetten Verhofstadt c.s. die verworvenheid op het spel. Ik weet dat er een Europees parlement is, echt iedereen (van Bulgarije tot Ierland) weet dat Mickey Mouse daar voorzitter is van alle fracties. Het Europees parlement, het kost een paar centen, maar je hebt er niks aan.
Goed denkbaar is dat politieke leiders er gewoon niet in slagen hun bevolkingen van de charme van Europa te doorgronden.
Volgens Verhofstadt zijn het dan slechte of verkeerde leiders.
Het is raar dat hij uitsluit dat kiezers het bij het rechte eind hebben. Waar staat geschreven dat politieke predikanten meer gelijk hebben dan de kiezers?
Er staat wèl geschreven dat parlementair ongehoorzame leiders uiteindelijk revolutie over zich afroepen.
Europa is ons tot nog toe overkomen. Het lijkt me zeer de vraag, meneer Verhofstadt, of het ons nog een keer, en dan dubbel en dwars, overkomt.

Peter Hagtingius
Hoofdredacteur Soeverein

Oranje op één? De middelmaat regeert!

Nederland staat eerste op de wereldlijst van de FIFA. Boven landen als Brazilië en Spanje. Nederland op één, terwijl wij nog nooit -behalve in 1988- ook maar iets hebben gewonnen met de trots der natie.
We staan bovenaan omdat wij meestal keurig winnen van Moldavië, Andorra, Vaticaanstad, Liechtenstein en Lapland-noord.
Maar Pas als het in grote toernooien om het echie gaat geven we niet thuis.
De WK-finale tegen Spanje was dé kans op eeuwige roem maar de zo als altijd op beslissende momenten falende Arjan Robben, het in Oranje matige spel van Robin van Persie en het idiote fysieke wangedrag van Nigel de Jong hield Oranje ver van een mogelijke wereldtitel.
We gingen vervolgens stug door met het winnen van potjes tegen derde-rangsnaties en verzamelden zo de nodige punten. Maar als we ergens volgend jaar ver weg in de Oekraïne de halve finale bereiken, hebben we al zoveel kaarten gescoord dat de halve ploeg geschorst toekijkt. Ik geef toe, ik overdrijf enigszins.
We zijn een klein land met een aantal excellente spelers die in het buitenland riant hun zakken vullen, maar het algemene beeld van ons voetbal verdient de kwalificatie middelmatig.
FC Twente, samen met Ajax toch toonaangevend in Nederland, leek tegen Benfica in Lissabon wel een clubje junioren. Gen schande, wel een feit. Drie dagen later verpulverden de Twentenaren VVV, het had 10-1 moeten zijn.
Illustratief voor het grote verschil tussen de Europese top en de nationale. FC Twente veel te sterk voor VVV, maar kansloos tegen Benfica.
En als ik de poule-indeling voor Ajax in Europa bekijk, met uitjes naar Olympique Lyon, Real Madrid en Dynamo Zagreb, dan vrees ik dat de Amsterdammers niet eerste, tweede of derde worden.
Niettemin vindt het Nederlandse voetbalwereldje zichzelf enorm goed en ach, wat doet het er toe, leef lekker in die waan. Ga vast straten versieren, laat er nog een tatoeage op je linker bil bijzetten en iedereen is weer een zomer lang gelukkig.
Zo las ik dat een meneer Gijs de Jong (nog nooit van gehoord maar heel belangrijk binnen de leiding van de KNVB) zijn tevredenheid uitsprak over de arbitrage dit seizoen. Ik verslikte mij in mijn cocktail.
Tevreden? Ik heb alle wedstrijden gezien en een leger nitwitten kende onterechte strafschoppen toe of gaf terechte strafschoppen juist niet. Er werden rode kaarten uitgedeeld die helemaal nergens op sloegen, of men vergat even dat een doodschop met meer dan een vrije trap bestraft behoort te worden.
Al die hopeloze fluitisten hebben door hun falen de wedstrijden en de uitslagen beïnvloed.
En wat vind een meneer De Jong? Dat het crescendo gaat met de arbitrage!
En zo houden wij ons permanent voor hoe goed en briljant wij zijn. Maar net als Rutte speelt het Nederlandse clubvoetbal binnen Europa geen enkele rol. Is dat erg? De vraag stellen is hem beantwoorden.

Peter van de Rijt
Sportcommentator Soeverein

Prima adres in Limburg!

Ans en Han van Geest, Les Arômes

Van mijn lezers kreeg ik regelmatig het advies “gaat u eens kijken en proeven in het Limburgse land bij Les Arômes, in Wahlwiller”. Ik nam de uitdaging aan en stapte in de trein voor een pittige reis richting zuiden.
Het was een zonnige dag en wij mochten op het prachtige terras plaatsnemen met uitzicht over de landerijen.
Om met de deur in huis te vallen: weer heeft Lekker een enorme blunder begaan. Het restaurant heeft niet eens vermelding in die gids. Weet meneer Vogel, de hoofdinspecteur, wel dat Les Arômes staat op de plaats waar vroeger jarenlang tot 2006 D’r Bloasbalg een ster scoorde? Natuurlijk weet hij dat niet, dat bewijst zijn blaadje van vorig jaar november.
Los van het prachtige uitzicht op her royale terras was de keuken van voortreffelijk niveau.
Niet zo verwondergelijk; de eigenaren hebben 25 jaar lang in de Corrèze -in de sub-prefectuur Brive la Gaillarde- een restaurant gerund, en de smaken van de echte Franse plattelandskeuken tref je keurig op je bord in Limburg.
Om het zo lang in ‘la France’ vol te houden moet je zeker van goeden huize komen en dat bleek dus ook. Het lamsvlees was zo prachtig klaargemaakt dat ik even dacht in mijn oude dorp Vieux Moulin terug te zijn gekeerd. Daar in het heerlijke plaatselijke restaurant heb ik jaar in jaar uit ook zo goed gegeten.
Les Arômes is en mooie en nadrukkelijk aanbevolen eetgelegenheid voor alle Limburgse lekkerbekken en voor alle passanten die zich ‘s avonds of al rond het lunchuur willen laten verwennen.
Van de lange en vermoeiende heen- en terugreis hebben wij geen spijt.
Restaurant Les Arômes
Botterweck 3
Wahlwiller
Tel.: 043 451 13 64
Site:www.lesaromes.nl

Dierenmishandeling bij Studio Sport

Afgelopen zondagmiddag: urenlang paardendressuur bij Studio Sport.
De Majesteit was er ook, de paardenheks Ankie van Grunsven was de ´analist´.
Ik weet iets van paarden. Het staat vast dat het niet hun ambitie is aan balletdanserij te doen. Je kunt een verstandig dier als een paard best en paar dingen leren, maar de flauwekul van trippeltrappel op muziek krijg je er alleen ingeramd met iets van martelmethodes; bij elke misstap een metalen priem in je flanken geboord.
Leer mij de paarden kennen! Ze willen het liefst over de poesta´s struinen, zonder zo’n rotzak met toebehoren op hun rug.
Naar het schijnt is het van eminent belang dat onze mishandelde danspaarden in 2012 een paar keer goud scoren op de Olympische Spelen in Londen. Een gouden medaille interesseert een paard niet, applaus ook niet.
Ook dressuur is weer zo´n gruwelijk bewijs dat de mens zich hoger acht dan het dier. Marteling om de status van ballerina te bereiken, het goud is voor de Van Grunsven-achtigen. Een manegepaard heeft ook geen vrolijk bestaan, maar zal het toch minder slecht hebben getroffen dan de ‘topsporters’ die gedwongen voor goud gaan.
En NOS Studio Sport maakt dus propaganda voor deze vorm van dierenkwelling. Want de Olympische Spelen komen eraan!
Wat een treurigheid.

Ellen van Linschoten
Medewerkster Soeverein

Gewetenloos

Te Tripoli en elders in de wereld schijnt de sfeer feestelijk te wezen. Dit in verband met de nakende val van kolonel Khadaffi.
Van huis uit ben ik niet zo´n zuurpruim. Maar het internationale gejuich van heden is aan mij niet besteed. Want ik moet nog zien dat de mensen in Libië het nu beter krijgen. Mij is niets gebleken van enigerlei visie op het na-Khadaffi-tijdperk. Ik heb begrepen dat Libië een tamelijk raar land is, in vrijwel alle opzichten zwaar verdeeld tussen de oostelijke en westelijke helft. Een stammenclash ligt voor de hand en die Raad van de ´rebellen´ lijkt me een ongeorganiseerde bende. Kennelijk maken nogal wat ex-medewerkers van de kolonel er deel van uit. Ik koester een diep wantrouwen jegens overlopers en al helemaal jegens ´last minute´-keuzemakers die alleen hun loopbaan interessant achten.
Het zal nog een heel gedoe geven voor Libië weer een min of meer normaal land is. Het zal wel aan de oliebaronnen zijn hoe het land over een tijdje bestuurd wordt. Iets van democratie? Dream on!
Mijn cynisme wordt ook gevoed door die andere Libië-beelden die ik nu steeds voorbij zie komen. De heer Blair die nog niet zo lang geleden de ´dolle hond´(Reagan) omhelst en kust, de heer Sarkozy die de auteur van het wartalig Groene Boekje met alle egards in Parijs verwelkomt, de heer Berlusconi die te Rome een camping in gereedheid brengt voor de ontvangst van de geflipte kolonel en zijn blonde stoten. Alsof toen niet allang bekend was dat de kolonel op minder keurige wijze zijn regiem handhaafde.
Ik weet ook wel dat ´belang´ het trefwoord in de politiek is. Maar het blijft toch een beetje eigenaardig om te zien hoe Europese ´leiders´ een Noord-Afrikaanse dictator behagen om hem amper een paar jaar later uit zijn vesting te bombarderen.
´t Is een apart soort, politici.
Gewetenloos? Blair en de anderen hebben het in elk geval geweten.

Peter Hooft
Redacteur Soeverein

Het levenswerk van Riemer is afgebroken

Eindelijk heeft Mario Been zijn visie gegeven op zijn ontslag en de toen onmiddellijk door Leo Beenhakker uitgesproken woorden: “Deze zaak stinkt aan alle kanten.”
Dat bleek dus een correct oordeel van de oude kreuner.
Wat al meteen evident was: de kwade genius achter het vertrek van Been heet Martin van Geel heet en wie hem kent weet dat hij volgens een vast stramien werkt: trainer eruit gooien en permanent liegen. Mario betichtte hem van leugens en de reactie van Van Geel zo abominabel povertjes. Ik begrijp werkelijk niet dat het ooit zo trotse Legioen hem niet zonder pardon de deur wijst.
Van Geel heeft slechts een spoor van vernieling op zijn conto staan en let op, hij is bezig ook Feyenoord (net als daarvoor Ajax) te gronde ter richten. Dat mag niemand laten gebeuren.
Uw columnist was in Heerenveen te gast bij de wedstrijd tegen FC Twente. Een bezoek aan Heerenveen is zo veel leuker dan een visite aan de steriele ArenA waar je je nooit een moment welkom voelt. De interne ruzies, afgunst en jaloezieën vormen de rode draad die altijd een negatieve sfeer met zich meesleept zodra je de roltrappen in Amsterdam op gaat. Dit terzijde.
De vraag die ertoe doet: hoe snel kan zich de aftakeling van een geweldige ploeg voltrekken?
De Trots van Friesland werd belachelijk gemaakt door het superieure FC Twente. Zelfs dubbele cijfers hadden zomaar op het scorebord kunnen verschijnen.
Het is altijd reuze gezellig in het Abe Lenstra-stadion, maar de onrust en de onvrede bij de fans nemen er per dag toe. Witte zakdoeken voor Ron Jans en een massaal geschreeuw om het instituut Foppe de Haan.
Riemer van der Velde zat met de handen voor zijn gezicht. Hij kon het niet aanzien hoe zijn levenswerk helemaal is afgebroken.
In de wandelgangen werd het mij duidelijk dat mijn prognose van een paar weken geleden heel snel bewaarheid gaat worden: Ron Jans zal de eerste trainer zijn die zijn congé krijgt.
Maar wie spelers als Kruiswijk en Elm ziet verdedigen vraagt zich af welke trainer deze spelers ooit aan de praat krijgt. Jans begon met Michel Breurer op de bank, maar de nieuwe aankoop Zomer is er ook een van dertien in een dozijn. En twee linkspoten in het centrum, welk genie bedenkt dat? Dost, de zo besproken spits, is een erg matige speler en een vervelend verwend jochie aan het worden met van die enge nichterige gebaartjes.
FC Twente was bij momenten groots met een geniale Luuk de Jong. Wat een progressie heeft deze speler in een jaar gemaakt!
De hand van Co Adriaanse is bij FC Twente overduidelijk zichtbaar en zijn ploeg straalt homogeniteit en plezier uit.
Ik had zoveel medelijden met de Friezen dat ik aan twee vooraanstaande mensen mijn telefoonnummer gaf met het verzoek mij te bellen. Want ik weet een keeper en een nummer 10 te vinden die Heerenveen onmiddellijk beter maken. Al vroeg vanmorgen op de dag des Heren werd ik gebeld.
Over het resultaat van dat onderhoud zal ik u te zijner tijd informeren.

Peter van de Rijt
Sportcommentator Soeverein

> Gorbi heeft gewaarschuwd

De euro wankelt. Er wordt gezegd dat er maar één oplossing is: het inleveren van nationale soevereiniteit binnen Europa.
Per saldo een soort federaal Europa.
Graag herinner ik voorstanders van dat idee aan Michael Gorbatsjov. Hij wees erop dat de Sovjet Unie er 70 jaar over deed om tot de conclusie te komen dat zo´n federatie van nationale staten niet werkt en in een ramp resulteert.
De voormalige Sovjet-president heeft de EU belangeloos gewaarschuwd.

Peter Hooft
Redacteur Soeverein

Het gelijk van Das Kapital

Ofschoon ik zelf belegger ben en nu dus aan de geeuwhonger overgeleverd, vind ik de ontwikkelingen op de beurs in zekere zin wel charmant.
Want ik heb altijd al, als Carl Marx, vermoed dat de ´politiek´ het zou afleggen tegen het ´kapitaal´.
Gelijk krijgen is lekkerder dan gelijk hebben.
Het duootje Merkozy, de Maxi en Mini van de EU, vindt wat. Stelt wat voor. So what? De markten weten beter, een procentje of vijf in de min.
Marx trekt een lange neus tegen de bondskanselier van Duitsland en de president van Frankrijk.

Peter Hooft
Redacteur Soeverein

Sorry: Nederland wordt opgeheven

Omdat ik vergeten was een flesje olijfolie mee te brengen, was ik gedoemd mijn vrouw excuses aan te bieden. Ze nam er geen genoegen mee, ik slaap nu op de bank.
Mark Rutte vergiste zich in 50 miljard en bood zijn excuses aan. De volksvertegenwoordiging deed verder niet moeilijk, onder het motto: moet kunnen.
Ik weet niet beter of een oppositie wordt geacht ernaar te streven de regering ten val te brengen. Nu aanleidingen genoeg, zou ik menen. Maar Rutte komt met een slap excuus voor een rekenfoutje van miljarden weg.
We gaan nu onder druk van Duitsland en Frankrijk een voornaam deel van een onze soevereiniteit cadeau doen aan ´Brussel´. Dat is nu eenmaal zo besloten. We gaan ons geld gedurende vele jaren overmaken aan Zuid-Europa, inclusief Frankrijk. Ik ken die mensen daar. Ook over 25 jaar drinken ze er zorgeloos hun Pernod op een terras in Cannes. Hun pensioen wordt straks óók door ons betaald, via ´eurobonds´.
Nu vinden mevrouw Merkel en de heer Sarkozy dat er ‘iets’ geregeld moet worden voor de schulden van Zuid-Europa. Dat die landen straks opnieuw aankloppen in verband met pensioenen, dat blijft nog geheim.
Nederland wordt opgeheven, we kijken ernaar en de volksvertegenwoordiging doet vooral niet wat de verstandige kiezers in overgrote meerderheid verlangen, nee zeggen tegen´ Brussel´.
Ik kan daar lang over nadenken.

Peter Hooft
Redacteur Soeverein